یک مستند تازه بریتانیایی بار دیگر بحث درباره وضعیت سلامت جنسی، جسمانی و حتی روان‌پزشکی آدولف هیتلر را به صدر خبرها آورده است. نتایج تازه تحلیل دی‌ان‌ای که در این برنامه ارائه شده نشان می‌دهد رهبر آلمان نازی احتمالاً با اختلال در رشد جنسی روبه‌رو بوده، تنها یک بیضه داشته و ممکن است به وضعیتی به نام میکروپِنیس (کوچک‌آلتی) مبتلا بوده باشد. این مستند با عنوان دی‌ان‌ای هیتلر: نقشه ژنتیکی یک دیکتاتورتوسط شبکه ۴ بریتانیا ساخته شده و در آن برای نخستین‌بار ادعا می‌شود که بخشی از خون باقی‌مانده روی مبل محل مرگ هیتلر استخراج، تأیید و توالی‌یابی شده است.
تأیید هویت نمونه و نحوه دستیابی به آن
تحلیل ژنتیکی بیش از چهار سال طول کشیده و به رهبری پروفسور توری کینگ، متخصص ژنتیک از دانشگاه بث در بریتانیا انجام شده است؛ پژوهشگری که پیش‌تر با شناسایی بقایای ریچارد سوم شهرت جهانی پیدا کرد.
کینگ توضیح داده است که نمونه خون روی تکه‌ای پارچه از مبل موجود در پناهگاه برلین، با استفاده از مقایسه کروموزوم Y با دی‌ان‌ای یکی از خویشاوندان پدری هیتلر تأیید شده است. این همسانی ژنتیکی نشان می‌دهد که نمونه واقعاً به هیتلر تعلق دارد.
منشأ این پارچه به سال ۱۹۴۵ و حضور راسول پی. روزنگرن، یک سرهنگ آمریکایی، در پناهگاه هیتلر بازمی‌گردد. او این تکه پارچه خون‌آلود را با خود برد و سال‌ها در خانواده‌اش نگهداری شد تا اینکه در سال ۲۰۱۴ در حراجی به موزه تاریخ گِتیسبِرگ فروخته شد.
احتمال ابتلای هیتلر به سندرم کالمن
بر اساس تحلیل‌های ژنتیکی، تیم پژوهشی جهشی مهم در ژن PROK2 کشف کرده‌اند؛ ژنی که نقش مهمی در رشد دستگاه عصبی و تنظیم هورمون‌های جنسی دارد. تغییرات در این ژن می‌تواند عامل سندرم کالمن (Kallmann Syndrome) باشد؛ وضعیتی مادرزادی که باعث تأخیر بلوغ، سطح بسیار پایین تستوسترون، بیضه‌های نزول‌نیافته و در ۵ درصد موارد کوچک‌بودن غیرطبیعی آلت تناسلی می‌شود.
به گفته پروفسور کینگ این بیماری می‌تواند باعث شود فرد اصلاً وارد بلوغ نشود یا فقط بخشی از آن را تجربه کند.
یک سند پزشکی از سال ۱۹۲۳ که مربوط به دوره زندان هیتلر پس از کودتای نافرجام مونیخ است، نشان می‌دهد پزشکان آن زمان نیز احتمال بیضه نزول‌نیافته سمت راست را در او مطرح کرده بودند.
بررسی شایعه تبار یهودی آدولف هیتلر و پاسخ ژنتیک به آن
یکی از بخش‌های جنجالی مستند، بررسی این ادعاست که هیتلر ممکن است ریشه یهودی داشته باشد. این شایعه‌ای قدیمی است که از دوران جنگ جهانی دوم مطرح بوده و به رابطه میان مادربزرگ هیتلر و یک خانواده یهودی نسبت داده می‌شد. اما بررسی کروموزوم Y نشان می‌دهد که دی‌ان‌ای هیتلر با مردانی از خاندان پدری‌اش «کاملاً منطبق» است و هیچ نشانه‌ای از تبار یهودی در آن دیده نمی‌شود.
کینگ توضیح می‌دهد که اگر او از نظر پدری ریشه یهودی داشت، این نوع همسانی ژنتیکی هرگز به دست نمی‌آمد.
یافته‌های روان‌پزشکی؛ تکه‌ای از یک پازل ژنتیکی
یکی از جنجالی‌ترین بخش‌های این مستند، تحلیل امتیاز خطر چندژنی (Polygenic Risk Score) است. این محاسبه به معنی تشخیص قطعی نیست اما نشان می‌دهد فرد نسبت به جمعیت چه میزان آمادگی ژنتیکی برای برخی اختلال‌ها دارد.
در مورد هیتلر، پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که او از نظر ژنتیکی، آمادگی بالا برای اسکیزوفرنی، احتمال زیاد برای ADHD و گرایش ژنتیکی به رفتارهای مرتبط با طیف اوتیسم داشته است.
پروفسور دیتِه دِمونتیس، متخصص ژنتیک روان‌پزشکی در دانشگاه آرهوس دانمارک که در پروژه مشارکت داشته، می‌گوید امتیاز خطر ژنتیکی هیتلر در مقایسه با ۳۰ هزار شهروند دانمارکی، بالاتر از ۹۹ درصد آنان بوده است. با این حال او و کینگ هر دو تأکید می‌کنند که این امتیاز جنبه تشخیصی ندارد و هیچ رفتاری را تضمین نمی‌کند.
کینگ می‌گوید:
ما نمی‌خواهیم هیچ ارتباط ساده‌انگارانه‌ای میان این اختلال‌ها و خشونت ایجاد کنیم. بیشتر افراد مبتلا هرگز رفتار خشونت‌آمیز ندارند. ژنتیک فقط یک تکه کوچک از پازل است.
تحلیل علمی از ارزش داده‌ها و موانع پژوهشی
با وجود حساسیت نتایج، بسیاری از متخصصان ژنتیک به CNN گفته‌اند که این داده‌ها هنوز به صورت مقاله علمی منتشر نشده‌اند و امکان ارزیابی روش تحلیل یا کیفیت ماده ژنتیکی وجود ندارد. چندین پژوهشگر از مؤسسه فرانسیس کریک، هشدار داده‌اند که بدون داده‌های خام و بدون فرایند داوری علمی، نمی‌توان درباره اعتبار نهایی این نتیجه‌گیری‌ها اطمینان داشت.
برخی نیز تأکید کرده‌اند که استفاده از اطلاعات ژنتیکی چهره‌های تاریخی باید با دقت اخلاقی صورت گیرد؛ زیرا ممکن است به انگ‌زنی نسبت به بیمارانی که امروزه با این اختلال‌ها زندگی می‌کنند، منجر شود.
بازخوانی اسناد تاریخی در کنار یافته‌های ژنتیکی آدولف هیتلر
سان در گزارش خود درباره این موضوع به اسناد سازمان خدمات راهبردی آمریکا (OSS) رجوع می‌کند. این اسناد در سال ۱۹۴۲ تهیه شدند و هدف آن‌ها ترسیم یک «طرح زیستی و روان‌شناختی» از هیتلر بود؛ تحلیلی که قرار بود به درک بهتر رفتار سیاسی او کمک کند.
در این گزارش‌ها هیتلر به عنوان فردی با «احساس کمبود در حوزه جنسی» معرفی شده و ادعا شده بود که از نظر روانی و احتمالاً جسمی رشدی ناکامل داشته است.
تحلیلگران OSS به مواردی اشاره کرده‌اند که در آن رفتارهای هیتلر در مواجهه با زنان نشانه‌ای از بلوغ ناقص و مشکلات جدی در شکل‌گیری روابط عاطفی پایدار بوده است. در این تحلیل‌ها نمونه‌هایی از برخوردهای او با زنان ذکر شده که در آن رفتارهای نمادین، استفاده اغراق‌شده از ابزار قدرت (مانند همراه داشتن شلاق) و واکنش‌های هیجانی ثبت شده است.
تصویری تازه از یک چهره تاریخی
مستند شبکه ۴ و داده‌های ژنتیکی جدید، بدون ادعای ارائه پاسخی قطعی، تنها «لایه‌ای تازه» بر روایت‌های متعدد درباره زندگی شخصی و روانی آدولف هیتلر افزوده‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهد او ممکن است با مجموعه‌ای از اختلال‌های رشدی، جنسی و روانی زندگی کرده باشد؛ اختلال‌هایی که سال‌ها شایعه بودند و اکنون برای نخستین‌بار پشتوانه ژنتیکی احتمالی پیدا کرده‌اند. با این حال پژوهشگران تأکید دارند که ژنتیک تنها بخشی کوچک از این تصویر است و توضیح کاملی برای رفتارهای سیاسی و جنایت‌های او ارائه نمی‌کند.
بدون نظر