طولانی ترین گالری هنری جهان

تاریخچه این هنر سنگی به سال های اولیه پس از میلاد حضرت مسیح باز می گردد

دره عمیق و باریک ۹ مایلی (The Nine Mile Canyon)، در یوتای شرقی (Utah) در ایالت متحده آمریکا، یکی از بزرگ ترین و اصلی ترین صخره هایی هستند که بومیان آمریکایی در آن می زیستند. (۹ مایل در حدود ۱۴ کیلومتر است)

بیش از یک هزار صخره که هر کدام مکان های هنری به شمار می آیند در این ناحیه شناسایی شده است. در این میان صدها هزار حکاکی جداگانه دیده می شود اما باستان شناسان بر این باورند که این اعداد می توانند چندین و چند برابر باشند. به همین دلیل است که این مکان عنوان طولانی ترین گالری هنر جهان را به خود اختصاص داده است.

طول این دره ۴۰ مایل (حدود ۶۸ کیلومتر) است و در راستای رودخانه ناین مایل کریک (Nine Mile Creek)، رودخانه کوچکی که خود به رود گرین (Green River) می ریزد، قرار دارد. این نام از اسم نقشه نخستین جوینده این مکان یعنی جان وِسلی پووِل (John Wesley Powell) گرفته شده. وی در زمان سفر به این منطقه و زمانی که می خواست نقشه ای برای این مکان طراحی کند، از طرح مثلثی ۹ مایلی بهره برد.

بیشتر طرح ها و تصاویر حک شده بر روی دیوارهای این دره، توسط سیاهپوستان فرمنت (Fremont Indians) ساکن این منطقه طراحی شده بود. آنها بیش از ۳۰۰ سال بعد از میلاد حضرت مسیح، این مکان را ساختند. فرمنت های ابتدایی، چادرنشینانی بودند که برای تهیه علوفه و غذا از نقطه ای به نقطه دیگر نقل مکان می کردند. تا ۷۵۰ سال پیش از میلاد مسیح، زندگی روستایی مردم این منطقه با چندین و چند روستا هدایت می شد. این روستاها متشکل از قنات ها و نوع خاصی خانه های گلی معروف به پیت هوس ها (pithouses) بودند. این خانه ها با حفر سوراخ هایی در داخل زمین و سپس مسقف آنها ساخته می شدند.

در اوج شکل گیری فرهنگ این مردم یعنی سال های مابین ۹۵۰ تا ۱۲۵۰ قبل از میلاد مسیح بود که هنر حکاکی بر روی صخره ها که از آن به راک آرت (rock art) نام برده می شود به وجود آمد. ۱۵۰۰ سال پس از میلاد بود که این فرهنگ بومی به طور کامل از بین رفت.

دلیل اصلی از بین رفتن این فرهنگ هنوز به خوبی دانسته نشده است اما این نظریه وجود دارد که افرادی با القابی چون Ute ،Paiute و Shoshoni که افراد شروری نیز بودند، آنها را از این مناطق بیرون راندند.

اگرچه اکنون آثار به جا مانده از این فرهنگ، از لحاظ قانونی مورد محافظت قرار می گیرند، اما چنین هنرهای حک شده بر روی سطح سنگ ها همواره در معرض سایش های طبیعی، گرد و غبار و آسیب هایی احتمالی است که بر اثر عبور کامیون ها ممکن است به آنها وارد شود.

تصاویری از این طرح ها بر روی صخره های این منطقه را با هم می بینیم: