بسیاری از ما امکان دارد که در فصول سردتر سال همانند زمستان در معرض نوعی ناراحتی و اندوه قرار گیریم که از آن به «افسردگی های فصلی» یاد می شود. اما اینکه بتوانیم تفاوت های چنین حالت روحی را از افسردگی های بالینی تشخیص دهیم اهمیت دارد چرا که در بسیاری از موارد با هم اشتباه گرفته می شوند و همین امر روند درمان را به تاخیر می اندازد.
اگر صبح از خواب برخاستید و دلایل کمی برای لبخند زدن داشتید، پرواضح است که وضعیت روحی خوبی ندارید. اما آیا این حالت نوعی افسردگی بالینی تلقی می شود؟
افسردگی و ناراحتی (غم و اندوه) در بسیاری از موارد با هم اشتباه گرفته می شوند اما تفاوت های فاحشی میان آنها وجود دارد.
دکتر «ریوان پاروِز» در این مورد توضیح می دهد: “تاثیرات نارحتی هایی که روزانه در افراد به وجود می آید، شروع خوبی برای آگاهی آنها از درک مفهوم افسردگی و تاثیرات آن بر زندگی است.” وی ادامه می دهد: “اگرچه بر خلاف احساس ناراحتی، افسردگی امری پایدارتر بوده و ناتوانایی را نیز در فرد به وجود می آورد، اما احساس غم و اندوه هم چیزی نیست که بتوان به راحتی هم از آن گذشت.”
افسردگی پدیده ای است که بر اساس داده های انجمن روانپزشکان آمریکا، از هر ۱۵ بزرگسال در سال یک نفر به آن مبتلا می شوند. دکتر «دنیل کِی. هال فلاوین» از کلینیک مایو در این باره می گوید: “افسردگی با آن حالتی که در از دست دادن کسانی که دوست شان داریم تجربه می کنیم، مانند مرگ آنها یا وضعیت سلامت شان کاملا متفاوت است.”
عمدتا ناراحتی هایی که به دنبال از دست دادن یکی از افراد خانواده یا کسانی که دوست شان داریم، به وجود می آید می تواند با افسردگی که وضعیت پایدارتری دارد، مقایسه شود. در از دست دادن یکی از اطرافیان فرد غم و اندوه را تجربه می کند در صورتی که افسردگی، احساسی از بی ارزشی را در فرد به وجود می آورد. بر اساس یافته های بدست آمده از انجمن روانپزشکان آمریکا، از دیگر نشانه های افسردگی می تواند احساس ناراحتی، از بین رفتن هیجان و رغبت به انجام کارهایی که در گذشته انجام می دادید، تغییرات وزن ، دشواری در گرفتن تصمیم ها و در مرحله پیشرفته آن اقدام به خودکشی باشد.
برای توجیه افسردگی بالینی، نشانه هایی که از آنها نام برده شد، باید به مدت دو هفته یا بیشتر در فرد وجود داشته باشند.
البته ناراحت بودن به دلایلی چون مواجه شدن روزانه با فشارها و استرس های زندگی به کرات اتفاق می افتد. اما در مورد افسردگی های بالینی عمدتا زمینه های ژنتیکی وجود دارد. دکتر پاروِز در این باره می گوید: “ما خودمان انتخاب نمی کنیم که در معرض افسردگی های بالینی قرار بگیریم و این امر می تواند وابسته به ژنتیک مان باشد.” البته در برخی از افراد هم به این صورت نیست و جریان پیچیدگی های بیشتری دارد.
برای درمان افسردگی های بالینی، روانپزشکان عمدتا از جلسات مشاوره به منظور دریافتن نشانه های بیماری، جویا شدن از وضعیت تاریخچه خانوادگی فرد و عوامل فرهنگی و محیطی برای دست یافتن به راهکارهای درمان، جویا می شوند.
دکتر پاروِز می گوید: “در برخی موارد هم از برخی از آزمایش ها همچون آزمایش خون و بررسی وضعیت سلامتی جسمی فرد که ممکن است منجر به بروز افسردگی شده باشد، کمک گرفته می شود.”
افسردگی بالینی قابل درمان است. در واقع بر اساس یافته های بدست آمده انجمن روانپزشکان آمریکا، ۸۰ تا ۹۰ درصد افرادی که به افسردگی مبتلا هستند، درمان می شوند. درمان رایجی که در این بیماری به کار گرفته می شود، رون درمانی و داروهای ضدافسردگی است. در مواقعی هم تغییراتی در سبک زندگی فرد مانند عادات وی و به کارگیری برخی از تمرین های ورزشی می توانند موثر واقع شوند.
دکتر پاروِز می گوید زمانی که یکی از بیماران مبتلا به افسردگی اش را درمان می کند، تلاش می کند که آن فرد بتواند کنترل زندگی خود را به دست بگیرد.
برای درمان افرادی هم که به احساس غم و نارحتی مبتلا هستند آنها را به خوش بین بودن هدایت می کند. وی در این باره می گوید: “من همه تلاشم را می کنم تا افرادی که با احساس غم به من مراجعه می کنند بتوانند با جنبه های مثبت موجود در زندگی، ارتباط مجدد خود را برقرار کنند. آنها باید تا آجا که می توانند این مرحله را با کمک کردن به خود پشت سر بگذارند و از آن دور شوند.”
وی می افزاید: “البته تلاشم را هم می کنم تا با روش های درستی این کار را انجام دهم چرا که اگر تنها برای مدت کوتاهی و با راهکار نادرست این کار انجام شود، در برگشت این وضعیت، بیمار شرایط بدتری را نسبت به تجربه قبلی خود خواهد داشت.”
اکنون که تفاوت میان افسردگی و غم و اندوه را دریافته اید، اگر اطمینان دارید که خودتان، یکی از اعضای خانواده یا کسانی که دوست شان دارید به افسردگی بالینی مبتلا هستند، برای کمک گرفتن از یک پزشک خوب با مدارک و تجربیات لازم اقدام کنید.
بدون نظر