نگاهی به نخستین موزه جهان در زیر دریا که برای بازدید از آن باید غواصی کنید

موزه «موزِئو آتلانتیکو» در جزایر قناری

موزه «موزِئو آتلانتیکو» نخستین موزه هنر زیردریایی جهان است که هفته گذشته و در «لانزارت» اسپانیا گشایش یافت.

این موزه توسط مجسمه ساز طبیعت بریتانیایی به نام «جیسون دیکارس تیلور» طراحی و با ۳۰۰ اثرهنری در قالب ۱۲ چیدمان به معرض نمایش گذاشته شده است. این موزه دریچه ورود به جهانی متفاوت است که با وارد شدن به آن به شگفتی های جهان زیرآب پی برده می شود.

موزه «موزِئو آتلانتیکو» که در عمق ۱۴ متری قرار گرفته مدت دو سال طول کشید تا ساخته و به بهره برداری برسد و اکنون به عنوان یکی از نمادهای برجسته جزایر قناری به شمار می آید.

در این مجموعه از مرجان های مصنوعی با pH خنثی برای جذب برخی از گونه های آبی به کار گرفته شده تا بتواند برای بازدیدکنندگان فضایی کاملا طبیعی و نزدیک ترین به طبیعت را به نظر آورد.

نخستین این گونه ها در سال گذشته نصب گردید و بر اساس اطلاعات بدست آمده از مسئولان این موزه خودشان هم هنوز در مرحله آزمون و خطا برای به کارگیری گونه های مختلفی چون کوسه ها، باراکودا، ساردین، اختاپوس، پروانه ماهی و اسفنج های دریایی هستند.

این موزه هنرهای معاصر شامل دیواری ۱۰۰ تنی به طول ۳۰ متر، باغ هایی از مجسمه های گیاهی و بیش از ۲۰۰ نوع فیگورهای انسانی ساخته شده در این موزه هستند. تصاویری مربوط به فضای داخلی این موزه را با هم مرور خواهیم کرد.

در واقع هدف اصلی نشان دادن این پرتره در زیر آب، دریچه ای شیشه ای به سوی جهان دیگر است که متشکل از سایر اجزای حیات بوده تا بتواند دیگر گونه های دنیای زیر آب همچون اختاپوس، جوجه تیغی و ماهی ها را نیز به خود جلب کند.

در ساخت این دیوار که بلندی آن ۴ متر است هم از مصالح صنعتی و هم از انواع طبیعی آن استفاده شده. بر اساس ادعای سازندگان این موزه، این دیوار تاکیدی بر بی اهمیت بودن مرز در جهان طبیعت است.

در دنیایی که به سمت مرزبندی و حفاظت از مرزها پیش می رود این دیوار سمبلی از عدم وجود مرز میان هوا، طبیعت و حیات وحش است که انسان ادعای مالکیت آن را می کند.

بخش Rubicon نیز بشریت را به یاد آن می آورد که هرچه زودتر و برای حفظ طبیعت و آسیب کمتر به آن باید به دنبال راهکارهایی باشد.

به گفته دست اندرکاران این موزه، الاکلنگ نمادی از پمپ استخراج نفت است که اشاره بر استفاده بی رویه بشر از سوخت های فسیلی است و عدم تعادل در مصرف آن را نشان می دهد.

این قطعات دنیای عریان و آسیب پذیر و شکننده ما در مقابل چرخه پرقدرت طبیعت را نشان می دهد. چرا که طبیعت اکسیژن مورد نیاز ما برای تنفس که عامل اصلی حیات میلیون ها انسان است را فراهم می آورد.