از اسکار تا گلدن گلوب و گرمی؛ در اولین مراسم مهمترین جوایز هنری دنیا چه خبر بود؟

فرش قرمز، لباس های خیره کننده، سخنرانی های تشکرآمیز و اشک هایی از سر شوق… وقتی صحبت از مراسم جوایز برجسته ی دنیا می شود، این ها تصاویری است که به ذهن می آید، اما واقعیت این است که همیشه اینطور نبوده است.

حال می خواهیم ببینیم در اولین مراسم مهم ترین جوایز دنیای هنر و پیش از آنکه اهمیت امروزشان را داشته باشند چه گذشته است.

اولین مراسم اسکار تنها پانزده دقیقه طول کشید

در اولین مراسم آکادمی اسکار در ۱۶ می ۱۹۲۹، نزدیک به سیصد تن از افراد برجسته ی حوزه ی سینما در هتل رزولت منطقه ی هالیوود گرد هم آمدند. از آنجایی که برندگان مراسم سه ماه قبل از آن اعلام شده بود، مراسم هیچ تعلیقی نداشت و تندیس ها در مراسمی پانزده دقیقه ای اهدا شدند. فهرست برندگان اصلی از این قرار بود: جایزه ی بهترین فیلم به «بال ها» اثری تکان دهنده و بسیار جذاب درباره ی جنگ جهانی اول و محصول شرکت سینمایی پارامونت، جایزه ی بهترین بازیگر زن به جنت گینور برای بازی در فیلم های «طلوع آفتاب»، «آسمان هفتم» و «فرشته ی خیابانی» و جایزه ی بهترین بازیگر مرد به امیل جنینگز (اولین برنده ی اسکار که در مراسم آن حضور پیدا نکرد) برای بازی در فیلم های «جسد پوسیده» و «آخرین فرمان» اهدا شد. جنینگز در آن زمان به تازگی هالیوود را ترک کرده و به اروپا بازگشته بود. احتمالا دلیل این تصمیم او آن بود که پی برده بود لهجه ی غلیظ آلمانی-سوییسی او در فیلم های ناطق جدید بازخورد خوبی نخواهد داشت. او بعدها فیلم هایی تبلیغاتی برای نازی ها ساخت.

حالا سؤال این است که پس «اسکار» چه کسی بود. جواب قطعی ای برای این سوال وجود ندارد. روایتی هست که نام این جایزه به سال ۱۹۳۱ بر می گردد؛ زمانی که یکی از دبیران آکادمی بعد از دیدن تندیس، با تعجب می گوید: «این مجسمه چقدر مرا یاد عمو اسکارم می اندازد!» خبرنگاری که به طور اتفاقی در آنجا شاهد این صحبت بود، در گزارشش از آن می نویسد؛ و به این ترتیب نام اسکار روی این جایزه می ماند.

اولین مراسم گلدن گلوب با همکاری هشت خبرنگار کلید خورد

در سال ۱۹۴۴ هشت خبرنگار که خود را «انجمن خبرنگاران خارجی هالیوود» می نامیدند تصمیم گرفتند خود میزبان مراسمی برای اهدای جوایز باشند و به این ترتیب مراسم گلدن گلوب شکل گرفت. در استودیوی توئنتیث سنتری فاکس یک ضیافت ناهار برگزار شد. این استودیو برای ساخت فیلم «آهنگ برنادت» اولین جایزه ی گلدن گلوب برای بهترین فیلم را دریافت کرده بود. جایزه ی بهترین بازیگر زن نیز به جنیفر جونز برای ایفای نقش برنادت اهدا شد و پاول لوکاس جایزه ی بهترین بازیگر مرد را برای بازی در فیلم «تماشای راین» دریافت کرد. این مراسم هیچ تندیسی نداشت و تنها لوح یادبودی به برندگان اهدا شد.

در اولین مراسم گرمی، الویس پریسلی نادیده گرفته شد

دو سال از زمان تأسیس آکادمی ملی ثبت علوم و هنرها گذشته بود که این آکادمی اولین مراسم گرمی را در ۴ می ۱۹۵۸ برگزار کرد. در این مراسم الویس پریسلی و قطعه ی راک اند رول جدیدش نادیده گرفته و جایزه ی بهترین تک آهنگ سال به یک قطعه ی عاشقانه ی ایتالیایی به نام «پرواز» اهدا شد. هنری مانچینی، الا فیتزجرالد، کانت بیسی و پری کومو، دیگر برندگان این مراسم بودند که در هتل بورلی هیلز برگزار شد. گلدن گلوب تا اوایل دهه ی ۱۹۷۰ پخش تلویزیونی نداشت. اما چرا این جایزه گرمی نام گرفت؟ این نام کوتاه شده ی کلمه ی gramophone (گرامافون) است.

اولین مراسم تونی در نیمه شب برگزار شد

مراسم تونی که برای تقدیر از نمایش های تئاتر و موزیکال برگزار می شود، نام خود را آنتوانت پری، بازیگر و کارگردان گرفته است. بعد از مرگ پری در سال ۱۹۴۶، ایده ی جایزه ای برای گرامیداشت یاد او شکل گرفت و برجسته ترین نام های تئاتر امریکا داوری آن را بر عهده گرفتند. در یکشنبه ی عید پاک سال ۱۹۴۷، بعد از ضیافت شام و رقص در هتل والدورف-آستوریای نیویورک، اولین مراسم تونی در نیمه شب برگزار شد. فهرست برندگان مملو از برجسته ترین چهره های تئاتر بود: هلن هایس، جوز فرر، اینگرید برگمن، پاتریشیا نیل، اگنس دمیل، آرتور میلر، الیا کازان و کرت ویل تنها تعدادی از اسامی این فهرست هستند.

در اولین مراسم امی از «چهره ی برجسته» تقدیر شد

آکادمی علوم و هنرهای تلویزیونی، نام «ایمی» را برای مراسم جوایز خود برگزید که از image-orthicon camera tube (نوعی لامپ دوربین) گرفته شده است. اما تندیس این مراسم که زنی بالدار با اتمی در دستانش است، به قدری زنانه به نظر می رسید که همه نام آن را «امی» می گفتند. در ۲۵ ژوئن ۱۹۴۹ در کلوب اثلتیک منطقه ی هالیوود، اولین جایزه ی امی با عنوان «شخصیت برجسته» به شرلی دینزدیل اهدا شد که مجری یک برنامه ی تلویزیونی کودکانه به نام «جودی اسپلینتر» بود. جایزه ی محبوب ترین برنامه ی سال هم به مسابقه ی تلویزیونی «وقت پانتومیم» تعلق گرفت. مراسم امی تا سال ۱۹۵۵ پخش تلویزیونی نداشت.