نوزدهم اوت هر سال، مصادف با ۲۸ مرداد ماه، در تقویم جهانی به عنوان روز جهانی عکاس نامگذاری شده است.
اگر برایتان سوال است که چرا ۱۹ اوت برای این روز بین‌المللی انتخاب شده باید بگوییم که داستان به «لوئی داگر» بر می‌گردد؛ هنرمندی فرانسوی که در سال ۱۸۳۷ به فناوری‌ای دست یافت که تصویری پایدار بر صفحه نقره‌اندود ثبت می‌کرد. او فناوری خود را داگروتیپ نامید که در تاریخ عکاسی بعنوان نخستین شیوه‌ی عملی ثبت تصویر شناخته می‌شود.
به دنبال این اختراع، آکادمی علوم فرانسه، در ژانویه ۱۸۳۹ داگروتیپ را بعنوان یک اختراع فنی به ثبت رساند. سپس دولت فرانسه، در ۱۹ آگوست ۱۸۳۹ از داگر خواست تا جزئیات فنی داگروتیپ و چگونگی کارکرد این فرایند را برای عموم شرح دهد.
این نخستین رونمایی عکاسی برای عموم مردم بود و دولت وقت فرانسه، در آن روز، اختراع جدید یعنی «عکاسی» را بعنوان هدیه‌ای رایگان به تمام جهان اعلام نمود.
پیشنهاد نامگذاری این تاریخ به عنوان روز جهانی عکاسی نخستین بار توسط انجمن‌های عکاسی در آمریکا اعلام شد. اما این شورای عکاسی بین‌المللی هند بود که در سال ۱۹۹۱ این روز را به طور رسمی جشن گرفت.
عکاسی تنها زبان مشترک دنیاست که هر فردی در هر کشوری، با هر فرهنگی و با هر میزان دانش و سواد توان درک آن را دارد. عکاسی، هنری بی‌پایانی است که عکاس هر آنچه بخواهد را می‌تواند به روش خاص خود به بیننده نمایش دهد.
عکاسان با هنر و خلاقیت خود بعضا با یک عکس راوی داستان‌هایی بودند که در قامت قلم هرگز توان شنیده شدن نداشتند. عکس‌هایی که مسیر زندگی برخی جوامع را تغییر داده‌اند یا تصاویری که به لطف عکاسان خود زندگی را برای جامعه‌ای حلاوت و شیرینی به ارمغان آورده‌اند.
عکاسی هنر بی‌پایانی است که پس از ورود به آن هر روز با دنیای جدیدی آشنا خواهید شد و توان پا پس کشیدن نخواهید داشت بس که جهان در قاب دوربین زیبا و متفاوت دیده می‌شود.
با این مقدمه و با پاسداشت روز جهانی عکاس و عکاسی از شما دعوت می‌کنیم در ادامه این مطلب با برخی از تکنیک‌های عکاسی آشنا شوید و شاهد شماری از زیباترین تصاویر ثبت شده در جهان باشید.
عکاسی خیابانی با علاقه‌اش به خصوصیات منحصر به فرد زندگی روزمره، همواره سریع و آزادانه با مفاهیم واقعیت بازی کرده است. بازیگوشی و پتانسیلِ جدا کردن موضوعات از متن و همنشین کردن عناصر نامرتبط، در خون عکاسی خیابانی است. عکاس آمریکایی ریچارد کالور، چنین کشمکشی را مختصر اظهار کرده است: «من واقعیت را ثبت کرده و هرگز به آن ژست نمی‌دهم. اما زمانی که ثبت شد، آیا کماکان واقعیت است؟» یک عکس خیره کننده‌ی خیابانی را که با اتفاق و امر عجیب و غریبی پر شده است به صد نفر نشان دهید، بخش اعظمی از آنها خواهند پرسید که عکاس چگونه آن را بازسازی کرده است؟ مخاطبان حالا دیگر به دیدنِ تصاویری که با اندکی جادوی فتوشاپ، اصلاح یا بهتر شده‌اند، یا که با استوری‌بُرد، مدل‌ها و صحنه‌سازیِ با دقت طراحی شده‌اند، عادت کرده‌اند؛ به همین دلیل از اعتماد به لحظات صریح و بی‌هوای ثبت شده توسط عکاسان خیابانیِ حقیقی ناامید هستند. / فِرِد، فیلیپ لورکا دی کرسیا، ۱۹۸۶«عباس عطار»، متولد ۱۳۲۳ در «خاش» از توابع استان سیستان و بلوچستان است. وی پس از گذراندن تحصیلات معمول خود در ایران، برای ادامه تحصیل به انگلستان رفته و در رشته مطبوعات و ارتباطات فارغ‌التحصیل می‌شود. از ۲۶ سالگی عکاسی حرفه‌ای می‌کند، بطوریکه عکس‌های او در نشریات معتبر جهان منتشر می‌شوند.عباس عطار، از سال ۱۹۸۱ به عضویت آژانس عکس مگنوم درآمده و پس از آن با حضور در جنگ‌ها و مناطق بحران زده مختلف جهان، به عکاسی می‌پردازد. از جمله پروژ‌های معروف او «بیافرا» در آفریقا، «ویتنام»، «مکزیک»، «بنگلادش»، «ایران» در سالهای بروز انقلاب اسلامی، و همچنین کشورهای اسلامی و خاورمیانه است.
دوروتیا لانگ چهره‌ای مهم در تاریخ عکاسی مستنداجتماعی و همچنین در خود سیر تحول عکاسی به‌مثابه یک رسانه است. اکثر افراد لانگ را به‌خاطر تصویر ماندگار و نمادین مادر مهاجر می‌شناسند؛ عکسی که از فلورنس اونز تامپسون در نیپوموی کالیفرنیا و در اوج رکود بزرگ در سال ۱۹۳۶ گرفته شد.در این تصویر، مادری را می‌بینیم که غرق در افکار خود، به دوردست‌ها خیره شده و البته سه کودکی که به او چسبیده‌اند در حالی‌که پشت‌شان به دوربین است. این تصویر از همان بدو انتشار، به نمادی فراگیر و قدرتمند از کسادی و همچنین مهاجرت انبوه آمریکایی‌ها از ایالت‌های مرکزی و غربی به کالیفرنیا بدل شد؛ مهاجرتی که نتیجه رکود اقتصادی فاجعه‌بار آن سال‌ها بود.
کودک و لاشخور، کوین کارتر، ۱۹۹۳
کوین کارتر، عکاس و فتوژورنالیست سرشناس، در سودان موفق به ثبت عکس معروف کودک و لاشخور شد. این عکس در ۲۶ مارس ۱۹۹۴ در روزنامه نیویورک تایمز به چاپ رسید و در همان سال جایزه پولیتزر را نیز دریافت کرد. گفتنی است، کارتر در ۲۷ جولای ۱۹۹۴ به خاطر افسردگی خودکشی کرد.
آلان کردی، نیلوفر دمیر، ۲۰۱۵
آلان کردی، یکی از آواره‌های جنگ داخلی سوریه بود که جسدش را آب‌های دریا به ساحل آوردند. عکس گرفته شده از جسد وی موجی از واکنش‌ها را در دنیا برانگیخت.
مردی روی ماه، نیل آرمسترانگ، ناسا، ۱۹۶۹
نیل آرمسترانگ، نخستین انسانی است که طی مأموریت آپولو ۱۱ در ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹ بر کره ماه گام نهاد. در این عکس باز آلدرین را می بینید که روی کلاه او آرمسترانگ دیده می‌شود که در حال پیاده‌روی در ماه‌است.
گرسنگی و قحطی در سومالی، جیمز ناچوی، ۱۹۹۲
اعدام سایگون، ادی آدامز، ۱۹۶۸
آدامز خبرنگار و عکاس خبرگزاری اسوشییتدپرس، مجله تایم و مجله پارید بود. این عکس، اعدام یک اسیر ویت‌کنگی توسط سرتیپ نگوک لوآن در خلال جنگ ویتنام است که ادی آدامز به خاطر آن برنده جایزه پولیتزر و جایزه وُرلدپرس شد.
زندگی محلی مردم در شهرها یا روستاها در کنار چشم‌اندازهای زیبای منطقه، مواردی هستند که می توانید در قاب دوربین آنها را ثبت کنید. با آشنایی با محلی ها و مردم منطقه و آگاهی از زندگی روزانه آنها، شاید حتی بتوانید تصاویر ماندگارتری ثبت کنید. این گونه عکس ها بیشتر از زیبایی، ماندگاری دارند.
با احترام به محلی ها و آگاهی داشتن در مورد فرهنگ، قوانین و اعتقادات آنها از آنها اجازه بگیرید و عکس های پرتره از آنها ثبت کنید. با این کار می توانید زیبایی و تفاوت مردمی که هیچ شناختی روی آنها ندارید را به خوبی به تصویر بکشید. برای ثبت پرتره می توانید محل زندگی آنها را نیز در گوشه ای از کادر بگنجانید. به همین منظور، نباید روی صورت و گردن سوژه زوم کنید. کمی عقب تر کادر ببندید تا مناظر اطراف هم ثبت شوند. برای این منظور می توانید از لنزهای واید کمک بگیرید.
همچنین، با لنزهای بزرگ و لنز زوم می توانید از فاصله دور از انسان ها عکاسی کنید، بدون اینکه خودشان بدانند. اینکه سوژه پوز خاصی نداشته باشد حالت طبیعی تری به عکس می بخشد. برای این منظور باید همیشه هوشمندانه و با نگاه تیزبین به اطراف نگاه کنید. سعی کنید لحظه ها و موقعیت هایی را شکار کنید که نشان دهنده فرهنگ و سنت مردم منطقه است.
جزئیات ریزی که شاید دیگران متوجه آن نیستند، بهترین سوژه برای عکاسی هنری بشمار می روند. شما می توانید یک سوژه معمولی را با ترکیب بندی خلاقانه و هوشمندانه، به یک عکس فوق العاده جذاب تبدیل کنید. البته فوکوس کردن روی سوژه های ریز گاهی برای دوربین موبایل مشکل است.
مثلا در آیفون، قفل شدن فوکوس روی سوژه نزدیک گاهی با مشکل همراه است. برای برطرف کردن این مشکل، کافی است دست خود را به موازات سوژه در مقابل لنز دوربین بگیرید. وقتی فوکوس به درستی روی آن انجام شد، دست خود را برداشته و عکس را بگیرید.
به این ترتیب، تصویری فوق العاده زنده و شفاف در اختیار دارید که همه جزئیات آن به طور کاملا واضح دیده می شوند.
یکی از مهم ترین و کلیدی ترین تنظیمات برای عکاسی از سوژه در حال حرکت، سرعت شاتر است. کوچک ترین تغییر در سرعت شاتر می تواند اثرات فراوانی روی عکس داشته باشد. بنا بر این تفاسیر، شاید بهتر باشد دوربین را روی حالت تقدم شاتر تنظیم کنید.
به این مفهوم که یا آن را روی مود دستی (M) یا روی Shutter Priority Mode قرار دهید. در این حالت، شما فقط سرعت شاتر را تنظیم می کنید و بقیه تنظیمات همانند دیافراگم را خود دوربین انجام می دهد تا بهترین نوردهی روی تصویر اعمال شود.
وقتی دوربین را در چنین حالتی تنظیم می کنید، می توانید مطمئن باشید که یک عکس عالی با بهترین نوردهی در اختیار خواهید داشت.
در حالت دستی هم لطفا توجه داشته باشید که شاخص نوردهی دوربین روی نقطه صفر قرار بگیرد تا عکس تیره یا روشن نشود.
بدون نظر