در سراسر جهان سال نو میلادی دستکم توسط بخشی از مردم یک کشور جشن گرفته می شود و عمدتاً مخالفتی در این باره از جانب حاکمان صورت نمی گیرد هر چند معدودی از کشورها نیز واکنش های منفی از جانب حاکمان با این موضوع دیده می شود. اما اگر در گوگل عبارت «کریسمس در کره شمالی» را جستجو کنید به اطلاعات زیاد و قابل اطمینانی دست نخواهید یافت. با توجه به سیاست های کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، شاید بتوان به او «گرینچی که کریسمس را دزدید» داد. بابا نوئل در ذهن میلیون ها کودک در سراسر جهان غرب به یک واقعیت خارجی تبدیل شده است اما برای کسانی که در «جمهوری دموکراتیک کره» زندگی می کنند، بابانوئل حتی یک موجود خیالی و افسانه ای نیز نیست.
دولت کره شمالی سخت تلاش می کند که کوچکترین خبری از جشن و پایکوبی، آتش بازی و خوشگذرانی مردم دیگر نقاط جهان در ایام کریسمس به گوش ساکنان کره شمالی نرسد. حتی کسانی که از این فستیوال جهانی بزرگ نیز اطلاع دارند خود را به بی خبری و بی اعتنایی می زنند زیرا ممکن است به دلیل سیاست های سرکوبگرانه دولت کیم جونگ اون نسبت به عقاید مذهبی و تفتیش عقاید گسترده در کشور، زندانی، شکنجه و حتی کشته شوند. شاید باور کردنی نباشد اما در کره شمالی بسیاری تنها به خاطر جشن گرفتن سال نو میلادی کشته می شوند. کانگ جی مین که در خیابان های بتونی و خاکستری پایتخت این کشور، پیونگ یانگ، بزرگ شده ادعا می کند که در دوران زندگی در کره شمالی هیچ تصوری از جشن کریسمس نداشته و آن را به کلی فراموش کرده بود.
کانگ جی مین
این مرد جوان ۳۱ ساله که از کره شمالی فرار کرده در این باره چنین می گوید: «در کره شمالی خبری از کریسمس نیست. من نمی دانستم این جشن چیست. کریسمس جشن تولد عیسی مسیح است اما کره شمالی یک کشور به وضوح کمونیست است و به همین دلیل مردم نمی دانند که عیسی مسیح چه کسی بوده. آن ها خدا را نمی شناسند. خانواده کیم خدای آن ها هستند». در کمال ناباوری اما می تواند درخت های کریسمس تزیین شده را در پیونگ یانگ یافت اما این درخت ها در تمام طول سال وجود داشته و مردم کشور هیچ درکی از معنای این درخت های تزیین شده ندارند.
اما این بدان معنا نیست که دولت کره شمالی از ساخت برجی به شکل درخت کریسمس توسط کره جنوبی در مرز دو کشور خوشحال باشد. این برج که نزدیک به دو مایل از مرز دو کشور فاصله دارد و در گذشته در ایام کریسمس چراغانی می شد برای ساکنان مرزی کره شمالی قابل رویت است. دولت کره شمالی از این اقدام به شدت برآشفته و در سال ۲۰۱۴ تهدید کرد که این برج را ویران کرده و آن را نماد «جنگ روانی» علیه مردم کشورش دانست. اگر چه جشن گرفتن سال نو میلادی در کشور کره شمالی ممنوع است اما در همین ایام جشن تولد مادر بزرگ درگذشته رهبر کشور که کیم جونگ سوک نام داشت نه تنها مجاز بلکه اجباری است.
مردم کره شمالی تولد این چهره انقلابی کشور خود را در روز عصر کریسمس جشن گرفته و به زیارت هوریونگ، شهر محل تولد این زن در شمال شرق کشور، می روند. کانگ جی مین در این باره نیز چنین گفته است: «تولد کیم ایل سونگ و کیم جونگ اون بسیار مهم تر است اما تولد کیم جونگ سوک جشن گرفته می شد. مردم دور هم جمع شده و میگساری می کردند، بعضی وقت ها هم در این کار زیاده روی می کردند». وی که ادعا می کند هنگام ترک کردن کشورش هیچ درکی از خانواده مسیحی نداشته چنین ادامه می دهد: «من هیچ فرد مسیحی یا کسی که به خدا اعتقاد داشته باشد را نمی شناختم. دولت کره شمالی تمامی رسانه ها و اینترنت را کنترل می کند و مردمی که من می شناختم نمی دانستند مسیح کیست».
اما این بدان معنا نیست که شرایط در کره شمالی از قبل به همین شکل بوده زیرا پیش از جنگ دو کره و به قدرت رسیدن خاندان کیم در کره شمالی، مسیحیت در این منطقه رواج داشت. اما جنگی که پس از پایان جنگ جهانی دوم در شبه جزیره کره رخ داد باعث شد که این منطقه به دو بخش مجزا با سیاست های کمونیستی و کاپیتالیستی تبدیل شوند در حالی که در آن دوران تعداد مسیحیان بخش شمالی شبه جزیره بسیار بیشتر از قسمت جنوبی بود. کانگ می گوید: «حدود ۶۰ سال پیش، کره شمالی یک کشور اغلب مسیحی بود و مردم آن را “اورشلیم شرق” می نامیدند». او می گوید که از سال ۱۹۹۶ به بعد مردم کشور بیشتر با مذهب سروکار دارند و این موضوع بدلیل در تماس بودن کسانی است که از این کشور فرار کرده و به چین رفته اند. این افراد پس از آشنایی با کشیشان و مسیحیان چینی، برای اشاعه عقاید مذهبی خود به کره شمالی باز می گردند.
اما به گفته آقای کانگ، مجازات کسانی که به مسیحیت تمایل پیدا می کنند، کریسمس را به صورت مخفیانه جشن می گیرند و یا کتاب انجیل دارند بسیار سخت است. وی در این باره نیز چنین اظهار نظر می کند: «شما نمی توانید بگویید که مسیحی هستید. اگر این کار را بکنید شما را به زندان یک کمپ می فرستند. در مورد خانواده ای شنیده ام که به خدا باور داشتند و پلیس مخفی آن ها را دستگیر کرد. حالا همه آن ها مرده اند، حتی کودکان آن ها که ۷ و ۱۰ ساله بودند. دوست من در پلیس مخفی کار می کرد و به من گفت که آن ها یک خانواده مسیحی که می خواستند دیگران را به دین مسیحیت تشویق کنند را دستگیر کرده اند. آن ها سعی کردند از این خانواده اطلاعاتی در مورد اینکه چگونه در مورد خدا شنیده اند و چگونه کتاب انجیل تهیه کرده اند کسب نمایند. تنها دلیلی که برای غذا دادن به آن ها وجود داشت گرفتن اطلاعات بود اما خانواده مذکور نه حرفی زدند و نه غذایی خوردند، به جای آن خیلی راحت مردند».
با این وجود باید گفت که در کره شمالی کلیساهایی وجود دارد که تحت کنترل و اداره دولت بوده و سبک کاری و اجرایی آن ها با کلیساهای دنیای غرب کاملاً متفاوت است. بر اساس گزارش پایگاه اطلاعاتی مرکز حقوق بشر کره شمالی، نزدیک به ۱۲۱ مکان مذهبی در این کشور وجود دارد؛ از جمله ۶۴ معبد بودایی، ۵۲ معبد چئوندوئیزم و ۵ کلیسای تحت کنترل دولت. کانگ تنها از یکی از این کلیساها خبر داشت اما می گوید که رفتن به این کلیسا تقریباً غیرممکن بود. وی در این باره چنین می گوید: «اغلب اوقات شهروندان عادی نمی توانستند به آنجا بروند. کنترل در آنجا بسیار شدید است و تنها به کسانی اختصاص دارد که از خارج از کشور آمده اند. این کلیساها بدین دلیل وجود دارند که اگر یک فرد خارجی از آن ها پرسید “آیا شما کلیسا دارید؟” بتوانند بگویند “البته که کلیسا داریم، ما همه چیز داریم زیرا ما یک کشور آزاد هستیم” و سپس شما را به یک تور گردشگری به این کلیساها ببرند».
کانگ می گوید که او با یک مرد آمریکایی که به این کلیسا رفته بود ملاقات داشته و آن مرد از حس و حال غیرواقعی این کلیسا به او گفته است. کانگ می گوید: «او گفت، آن ها سرودهای مسیحی می خواندند اما بسیار بی نقص بود، انگار آن ها همان افراد را هر روزه در کلیسا داشتند و همگی هر روز در کنار هم تمرین می کردند». کانگ که اکنون ۳۱ سال دارد در سال ۲۰۰۷ و در سن ۲۰ سالگی موفق به فرار از کشور شد. او و خواهرش قبل از اینکه موفق شوند خود را به چین برسانند ۶ بار دستگیر شدند اما هر بار با پرداخت رشوه از مجازات گریختند. او با فروش کالاهای الکتریکی در بازار سیاه پول خوبی پس انداز کرده بود، کسب و کاری که به شدت در کره شمالی در حال رواج بوده و دولت در کنترل آن ناموفق بوده است.
بعد از چندین تلاش نافرجام، کانگ در نهایت موفق شد یک قاچاقچی مطمئن را پیدا کند که در ازای دریافت ۱۰.۰۰۰ دلار او را از مرز چین عبور دهد. بعد از رسیدن به چین، یک قاچاقچی دیگر با استفاده از پاسپوت جعلی او را به بریتانیا می رساند و او بعد از رسیدن به بریتانیا درخواست پناهندگی می دهد. کانگ اکنون در نورث مالدن زندگی می کند، محله ای در جنوب غربی شهر لندن که بیش از ۷۰۰ فراری اهل کره شمالی در آن زندگی می کنند و بزرگ ترین اجتماع کره شمالی های فراری در کل اروپا به شمار می آید. اما از زمان فرار کانگ از کره شمالی اتفاقات زیادی رخ داده است و ظاهراً مردم بیشتری با کریسمس آشنا شده اند.
در کلیساهای تحت کنترل دولت جشن کریسمس برگزار می شود و رسانه های دولتی نیز ادعا می کنند که دعا خواندن به سبک مسیحیان در سراسر کشور در ایام سال نو میلادی برگزار می شود. اما این موضوع تنها در مورد گردشگران خارجی صحت دارد، زیرا تنها این افراد هستند که می توانند در محیط محدود و بسته این کلیساها که به شدت تحت کنترل قرار داشته و شهروندان عادی اجازه حضور در آن ها را ندارند سال نو میلادی را جشن بگیرند. جالب تر این که خارجی هایی که قصد جشن گرفتن سال نو میلادی در کره شمالی را دارند به شکل یک تور و با اتوبوس به کلیساهای مذکور برده شده و با جمعیتی روبرو می شوند که همگی هر روزه نقش بازی می کنند و جالب تر این که در میان آن ها هیچ کودکی وجود ندارد.
بر اساس گزارشی که توسط گروهی از گردشگران آمریکایی که به کره شمالی سفر کرده اند تهیه شده است: «برخی از خارجی ها تاکید کرده اند که به آن ها اجازه ارتباط برقرار کردن با کره ای هایی که در کلیساها مشغول عبادت بوده اند داده نشده است و به نظر می رسد که دولت کنترل بسیار شدیدی روی آنها داشته است». با این وجود کسانی نیز در کره شمالی هستند که به صورت مخفیانه کریسمس را جشن می گیرند اما در این جشن های مخفیانه هیچ خبری از هدیه کریسمس و درخت های تزیین شده نیست و همه چیز فقط به دعا کردن در خفا محدود می شود. اگر چه رقم دقیق کسانی که در کره شمالی به دین مسیحیت باور دارند مشخص نیست اما تعداد این افراد بین ۲۰۰.۰۰۰ تا ۴۰۰.۰۰۰ نفر برآورد می شود.
بدون نظر