یک نوزاد دختر که ۱۳ هفته زودتر به دنیا آمده بود و در هنگام تولد تنها یک کیلوگرم وزن داشت بعد از گذراندن ۸۲ روز در بخش مراقبت های ویژه ی ۳ بیمارستان مختلف، صحیح و سالم به خانه بازگشت و برای اولین بار با خواهر و برادرش ملاقات کرد.
فارست گاردینر در هفته ی بیست و ششم، ۲ روز قبل از قرنطینه ی سراسری انگلیس به دنیا آمد. انگشتان دست و پای فارست ناخن نداشتند، چشم هایش هنوز باز نشده بودند و پوستش به قدری نازک بود که مجبور بودند در یک کیسه ی پلاستیکی نگهش دارند.
به ابی گاردینر، مادر ۲۲ ساله ی این نوزاد که اهل ولز جنوبی است در هفته ی بیست و چهارم بارداری اش گفتند دچار پره اکلامپسی یا همان مسمومیت بارداری شده بود، مشکلی که باعث بالا رفتن فشار خون در دوران بارداری و بعد از زایمان می شود.
علیرغم تلاش های پزشکان برای رساندن ابی به هفته ی سی ام بارداری، او در هفته ی بیست و ششم به دلیل تشدید وضعیتش، طی یک سزارین اورژانسی فرزند خود را به دنیا آورد.
بعد از زایمان، نوزاد به مدت ۹ هفته گهگاه با دستگاه اکسیژن نفس می کشید، ریه های او ۴ بار از کار افتادند و یک بار هم در آغوش مادرش از دنیا رفت اما موفق شدند او را دوباره به زندگی برگردانند.
۶ درصد زنان باردار به پره اکلامپسی دچار می شوند و موارد شدید آن ۲ درصد زنان باردار را درگیر می کند. تنها چاره ی این مشکل هم زایمان است.
ابی دو فرزند ۴ و ۵ ساله ی دیگر هم دارد که آن ها را با زایمان طبیعی به دنیا آورده است. اما در زمانی که فارست را باردار بود با وخامت وضعش این نگرانی به وجود آمد که جان مادر و فرزند به خطر افتد به همین دلیل مجبور به سزارین پیش از موعد ابی شدند.
این نوزاد دختر وقتی به دنیا آمد پوستش بسیار نازک بود به همین دلیل او را در یک کیسه ی پلاستیکی مخصوصی نگهداری می کردند که محیط رحم را شبیه سازی می کند.
فارست ۲ روز قبل از قرنطینه ی سراسری انگلیس به دنیا آمد که شامل محدودیت هایی در خصوص ملاقات در بیمارستان ها هم می شد. این مسأله ملاقات با فارست را برای پدر و مادرش دشوار کرد.
وقتی کری گاردینر، پدر ۲۲ ساله ی فارست برای دومین بار موفق به دیدن دخترش شد به دلیل مقررات بیمارستان ابی نمی توانست در کنار همسرش حضور پیدا کند و مجبور بود این صحنه را از بیرون اتاق تماشا کند.
در این ملاقات وقتی کری دخترش را در آغوش گرفته بود، فارست لوله ی اکسیژنش را کشید و به این ترتیب لوله قطع شد. پزشک ها مجبور شدند روی فارست عملیات احیا انجام دهند. ابی می گوید این اتفاق اثر بدی روی کری گذاشت و حالا که فارست ۴ ماهه شده پدرش به دلیل ترسی که در او باقی مانده تا به حال فقط یک بار او را بغل کرده است.
فارست در مدتی که در بیمارستان بود تحت درمان های زیادی قرار گفت، دچار مشکلات خطرناک متعددی شد و بارها تا پای مرگ رفت.
ابی می گوید یک شب فارست در آغوش او به مدت ۶ ثانیه از دنیا رفته بود تا آنکه با تلاش فوری ۲۰ پزشک دوباره به زندگی بازگشت.
پزشک ها به ابی گفتند که فکر نمی کنند فارست شب را به صبح برساند و ابی این اتفاق را سخت ترین تجربه ی این دوران توصیف می کند.
ابی می گوید حتی حالا که چهار ماه گذشته هنوز هم به سختی باور می کند و این شرایط را برای بدترین دشمن خود هم آرزو نمی کند. او می گوید آنچه در این دوران بر او گذشت تا پایان عمر با او باقی خواهد ماند.
اما بالاخره فارست روز پنجشنبه ی گذشته صحیح و سالم به خانه بازگشت و و خواهر و برادر بزرگ تر خود را ملاقات کرد.
این نوزاد دختر حالا ۲/۵ کیلوگرم وزن دارد و تا رسیدن به این نقطه راه زیادی را طی کرده است.
بدون نظر