چادویک آرون بوزمِن، ستاره‌ی هالیوود و بازیگر فیلم پلنگ سیاه، در سن ۴۳ سالگی درگذشت. چادویک بوزمِن، هنرپیشه‌ی آمریکایی که با فیلم پلنگ سیاه به شهرت رسید بر اثر ابتلا به سرطان و در سن ۴۳ سالگی درگذشت. خبرهایی که در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده حاکی از آن است چادویک بوزمن در خانه‌اش واقع در لس‌آنجلس کنار خانواده‌اش چشم از جهان فروبست. پزشکان وی چهار سال پیش تشخیص دادند که او به سرطان روده مبتلاست اما او خودخواسته مانع درز این خبر شده بود.
خبر ناگهانی درگذشت چادویک بوزمن طرفداران وی و همچنین دست‌اندرکاران صنعت سینما را در بهت و تحیر فرو برد. جوردن پیل، کارگردان فیلم «برو بیرون» ، با شنیدن این خبر نوشت: «خبر ناامیدکننده‌ای بود.» خانواده‌ی چادویک بوزمن با اعلام این خبر در صفحه‌ی توئیتر او نوشتند: «چادویک جنگجویی حقیقی بود و طی تمام این مدت [با بیماری‌اش] مبارزه کرد تا برایتان فیلم‌های بازی کند که حقیقتاً دوست داشتید. او در فیلم‌هایی چون «مارشال»، «۵ هم‌خون» و «رقص بلَک باتِمِ ما رِینیِ*» آگوست ویلسون و بسیاری فیلم‌های دیگر همزمان با جراحی‌های بی‌شمار و شیمی‌درمانی‌اش به ایفای نقش پرداخت. نقش شاه تی‌چالا در فیلم پلنگ سیاه که او بر عهده داشت از افتخارات حرفه‌ی هنرپیشگی اوست.»
* این فیلم اقتباسی از نمایشنامه‌ای به همین نام، نوشته‌ی «آگوست ویلسون» است که ماجرای ضبط آهنگی به نام «بلَک باتِم» را به تصویر می‌کشد. این داستان روایت ماجرای خوانندگی ما رِینی است؛ خواننده‌ی زن سیاه‌پوستی که از او با عنوان «مادر موسیقی بلوز» یاد می‌شود. وی در سال ۱۹۲۰ قصد ضبط این آهنگش را دارد که با تهیه‌کننده‌ی سفیدپوستش به مشکلاتی برمی‌خورد. در این فیلم اقتباسی و محصول شبکه‌ی نتفلیکس بنا بود وایولا دِیویس، هنرپیشه‌ی برنده‌ی اسکار، نقش ما رینی را برعهده داشته باشد و در کنار چادویک بوزمن، ترومپِت نواز گروهش، بازی کند.
بوزمن همچنین به ایفای نقش شخصیت‌های حقیقی پرداخته بود؛ وی در سال ۲۰۱۳ نقش ۴۲ سالگی جکی رابینسون، اسطوره‌ی بیس‌بال، را بازی کرد و سال ۲۰۱۴ نیز در نقش جِیمز براون، پدر موسیقی سول، جلوی دوربین رفت. گرچه نقش او در فیلم پلنگ سیاه، که نخستین قهرمان سیاه‌پوست را به تصویر می‌کشید، هرگز از یادها نخواهد رفت.
گرچه فیلم پلنگ سیاه با نقد بسیار مثبت منتقدان روبرو شد و همچنین فروش جهانی‌اش به بیش از یک میلیارد و سی‌صد میلیون دلار سید، این فیلم را بیشتر نقطه‌ی عطفی فرهنگی می‌شناسند چراکه اکثر دست‌اندرکارانش سیاه‌پوست بودند. چادویک بوزمن سال گذشته در باره‌ی این فیلم گفته بود فیلم پلنگ سیاه معنای «جوان سیاه‌پوست» را به کلی تغییر داد. همچنین فیلم پلنگ سیاه نخستین فیلم ابرقهرمانی محسوب می‌شود که توانست نامزدی اسکار را از آن خود کند.
خبر فوت نابهنگام چادویک بوزمن گرچه بسیار شوک‌آور بود، خصوصاً به آن دلیل که او هرگز از بیماری‌اش سخنی به میان نیاورده بود، اما کاهش وزن چشم‌گیر او طی سال جاری نگرانی‌هایی را بابت سلامتی‌اش در میان طرفداران او ایجاد کرده بود.
مارک رافالو، هنرپیشه، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلم‌نامه‌نویس آمریکایی که هم‌بازی چادویک نیز محسوب می‌شود، در صفحه‌ی توییترش نوشت: «تنها چیزی که می‌تونم بگم اینه که امسال پشت سر هم اخبار هولناک شنیدیم و خبر فوت چادویک بوزمن فقط درد همه‌ی مارو بیشتر کرد. چه انسانی بود و چه استعداد بی‌نظیری داشت. برادر، یکی از اسطوره‌های زمانه بودی و عظمتت تازه از حالا شروع می‌شه. خداوند به همراهت. با قدرت بیارام، اعلی‌حضرت.»
دوین جانسون نیز در توییتی نوشت: «ممنونیم که به دنیای ما نور تاباندی و استعدادت‌و با ما سهیم شدی.»
در این میان حتی سیاستمدران نیز به خبر فوت چادویک بوزمن واکنش نشان دادند. کاملا هریس، معاون نماینده‌ی ریاست‌جمهوری دموکرات‌های آمریکا طی پیامی در صفحه‌ی توییترش نوشت: «چه خبر دردناکی. دوست من، چادویک بوزمن، مردی باهوش، مهربان، افتاده و فهیم بود. خیلی زود ما را ترک کرد اما از جمله افرادی بود که زندگی‌اش تأثیرگذار شد. خدمت خانواده‌اش تسلیت عرض می‌کنم.»
پس از انتشار خبر فوت چادویک بوزمن، هشتگی با عنوان «#WakandaForever» (به معنای «واکاندا تا ابد» است و اشاره به کشوری خیالی به همین نام دارد که در فیلم پلنگ سیاه به تصویر کشیده شده) ترند رسانه‌های اجتماعی شد. چادویک بوزمن زاده‌ی کارولینای جنوبی بود و مادری پرستار داشت و پدرش نیز در حرفه‌ی تعمیر مبلمان مشغول بود. او در دانشگاه هاوارد در واشنگتن فارغ‌التحصیل کارشناسی هنرهای زیبا در رشته‌ی کارگردانی شد.
بدون نظر