وقتی فیلم های «دزدان دریایی کارائیب» را تماشا می کنیم، یکی از چیزهایی که درمی یابیم این است که شخصیت جک اسپارو زیاد اخلاق‌مند نیست، مدام به فکر محافظت از خودش و همچنین غیرمنطقی است. جک مکرراً نشان می دهد که زیاد نگران آینده نیست و بیشتر به این فکر می کند که چطور روزها را یکی یکی سر کند تا به روز بعدی برسد.
وقتی اولین بار در فیلم «دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه»، اسپارو را می بینیم، قایقش در حال غرق شدن است و زمانی که پایش به اسکله می رسد، قایق تماماً در آب فرو رفته و غرق می شود. اسپارو یک دزد دریایی است که جان ۱۰۰ نفر را قربانی کرده تا خودش را نجات بدهد و اغلب به خودش اهمیت بیشتری می دهد و دیگران را فدای امیال خودش می کند.
اما در واقع صحنه ای حذف‌شده وجود دارد که نه تنها توضیح می دهد که چرا اسپارو مجرم و دزد دریایی است بلکه روی دیگر این شخصیت را نشان می دهد و به او انسانیت بیشتری می بخشد. در این مطلب از Inside The Magic، می خواهیم این صحنه را با هم مرور کنیم.
در فیلم «دزدان دریایی کارائیب: پایان جهان» می بینیم که لرد کاتلر بکت و جک اسپارو نمی توانند با هم کنار بیایند و رابطه ی خوبی ندارند اما دلیلش را نمی دانیم. در صحنه ی حذف شده متوجه می شویم که این دو قبل از وقایع این فیلم ها، ماجراهایی را با هم تجربه کرده اند. به نظر می رسد که جک سابقاً برای بکت کار می کرده و قرار بوده «محموله»ای را (شامل ۱۰۰ برده) از آفریقا به دست بکت برساند. در صحنه ی محذوف، اسپارو به بکت می گوید: «آدم ها “محموله” نیستند رفیق!» که این دیالوگ به بعد انسانی شخصیت اسپارو می افزاید که البته این دیالوگ هرگز شنیده نشد.
به همین خاطر، بکت «مروارید» را می سوزاند و او را به عنوان دزد دریایی معرفی می کند. حالا می توانیم بفهمیم که چرا جک از دیوی جونز می خواهد که کشتی اش را برگرداند. همان طور که می دانیم، جونز بازگرداندن ۱۰۰ روح را قبول می کند (که برخی معتقدند ارجاعی است به ۱۰۰ نفری که او آزاد کرده). این صحنه ی کوتاه ۴ دقیقه ای به ما کمک می کند بفهمیم چرا جک اسپارو در موقعیت کنونی قرار دارد.
بدون نظر