ایده ی «شهر ۱۵ دقیقه ای» که در آن شهروندان می توانند با یک ربع پیاده روی یا دوچرخه سواری از خانه به محل کار یا امکانات تفریحی مورد نظرشان برسند، در دوران همه گیری کرونا محبوبیت ویژه ای در بین متخصصان برنامه ریزی شهری پیدا کرده است.
به گزارش CNN، حالا گروهی از مهندسین معمار در حال برنامه ریزی برای محله ای از این هم جاه طلبانه تر در پایتخت کره جنوبی، یعنی سئول هستند؛ شهر ۱۰ دقیقه ای.
طی این پروژه که H1 نام دارد قرار است یک مکان صنعتی قدیمی به یک شهر هوشمندِ متصل به هم تبدیل شود. این مکان که ۸ ساختمان مسکونی را با فضای کار و مطالعه مشترک ترکیب خواهد کرد، یک ناحیه ۵۰ هکتاری است که مکان های سرگرمی، باشگاه های ورزشی، استخر شنا و مزارع آب‌کشت (هیدروپونیک) شهری را در خود جای خواهد داد.
در این شهر که توسط شرکت معماری هلندی UNStudio طراحی و توسط شرکت توسعه هیوندای حمایت شده است، اثری از ماشین نخواهد بود. در اعلامیه مطبوعاتی این پروژه ادعا شده بود که در شهر ۱۰ دقیقه ای، «تمامی تسهیلات شهری مورد نیاز» با ده دقیقه پیاده روی از محل زندگی در دسترس شهروندان خواهد بود.
سخنگوی UNStudio تایید کرد که این پروژه چراغ سبز مسئولین را دریافت کرده اما فاش نکرد که ساخت آن چه زمانی آغاز خواهد شد. با این حال یک سری تصاویر رایانه ای ساخته و پرداخته شده که نیم نگاهی به شکل و شمایل این محله و میدان های عمومی، فضای سبز و پارک هایش که توسط مسیرهای عابر پیاده به هم متصل شده اند را در اختیار مخاطبان قرار می دهد.
معماران این پروژه گفته اند که انرژی سبز در همین مکان تولید خواهد شد و سامانه هایی نیز برای ذخیره باران به منظور کاهش مصرف آب در دست اقدام هستند.
ایده ی شهر ۱۵ دقیقه ای اولین بار در سال ۲۰۱۶ توسط کارلوس مورنو، محقق فرانسوی-کلمبیایی مطرح و توسط آن ایدالگو، شهردار پاریس محبوب شد. ایدالگو در کارزار انتخاباتی اخیرش پیشنهاد داده بود که پاریس را تبدیل به «شهر یک ربعی» کنند.
منتقدان این پروژه بر این باورند که این کار به «اعیان‌سازی» (اشراف نشینی و بیرون راندن افراد کمتر برخوردار در چنین بافت شهری) منجر خواهد شد. چرا که مطلوبیت «محله ۱۵ دقیقه ای» ممکن است به نوبه خود باعث بالا رفتن قیمت مسکن در آن ناحیه و ناتوانی گروه های حاشیه نشین برای خرید خانه در آن بشود.
اما کووید ۱۹ باعث شده که این ایده جذابیت بیشتری پیدا کند. حالا که برخی افراد مشغول دورکاری هستند، طراحان شهری به این فکر افتاده اند که چطور می توان شهرهایی با قابلیت مدیریت انبوه جمعیت داشت.
بدون نظر