آب برای بقای ما ضروری است و با این حال بیش از ۹۶ درصد از آب مایع سیاره زمین را آب اقیانوس تشکیل می دهد و حاوی نمک زیادی است که برای انسان غیرقابل نوشیدن است. آب شور دریا، تشنگی شما را برطرف نمی کند و نوشیدن بیش از حد آن ممکن است حتی منجر به مرگ در اثر کم آبی بدن شود.اما اگر آب شور هنوز آب است، چرا نمی توانیم آن را بنوشیم؟
پاسخ به این سوال در واقع بسیار ساده است: آب شور برای کلیه های ما مضر است. تقریباً ۳.۵ درصد وزن آب دریا از نمک محلول حاصل می شود. اگر تمام نمک اقیانوس‌ها حذف شود و در تمام سطح زمین پخش شود، لایه نمکی با ارتفع بیش از ۱۶۶ متر ایجاد خواهد شد؛ تقریباً به اندازه یک ساختمان اداری ۴۰ طبقه. شوری آب دریا برای انسان بسیار زیاد است و نمی تواند آن را پردازش کند، چراکه سلول‌های ما به آب به شکل نسبتاً خالص نیاز دارند. برای اکثر حیوانات، کلیه ها ناخالصی های آب را فیلتر می کنند. زمانی که آب شور می نوشید، مقدار زیادی نمک مصرف می کنید که بدن باید آن را دفع کند. بدن، این کار را به شکل ادرار انجام می دهد که کلیه ها با حل کردن ناخالصی ها در آب، تولید می کنند و سپس به مثانه فرستاده می شود تا دفع شود. اما کلیه ها فقط می توانند ادراری تولید کنند که نمک کمتری نسبت به خون ما داشته باشد و آب شور حاوی بیش از سه برابر مقدار نمکی است که به طور معمول در خون انسان وجود دارد. این بدان معناست که برای هر فنجان آب شوری که می نوشید، باید حداقل به همان حجم آب بنوشید تا کلیه های شما تمام آن نمک را دفع کند. بنابراین آب شور هرگز نمی تواند تشنگی شما را برطرف کند، فقط می تواند شما را تشنه تر کند.برخی از حیوانات می توانند آب شور بنوشند، پس چرا ما نتوانیم؟
با این حال، برخی از حیوانات، در اکوسیستم های اقیانوسی، سازگاری هایی دارند که به آنها اجازه می دهد با خیال راحت آب شور بنوشند. پرندگان دریایی مانند قادوس ها، مرغان دریایی و پنگوئن ها، که ممکن است هفته ها را در اقیانوس آزاد و بدون آب شیرین بگذرانند، غدد نمک و شیارهای خاصی در بدن خود برای فیلتر کردن و پاکسازی نمک اضافی آب قبل از رسیدن به معده و جذب آن دارند. خون پستانداران دریایی مانند نهنگ‌ها، دلفین‌ها و فوک‌ها نیز سازگاری‌هایی با زندگی در محیطی که آب شیرین کمیاب است یا وجود ندارد، پیدا کرده است.بیشتر اجداد ما در معرض آب شور نبودند، چه حیوانات و به طور کلی، چه پستانداران و یا حشره خواران. بنابراین بدن بر روی پردازش آب غیر شور تمرکز کرده است و فیزیولوژی ما آنقدر دقیق شد که مختل کردن آن با آب شور، بسیار خطرناک و مضر است.
اما اگر آب شور هنوز آب است، چرا نمی توانیم آن را بنوشیم؟
برای اکثر حیوانات، کلیه ها ناخالصی های آب را فیلتر می کنند. زمانی که آب شور می نوشید، مقدار زیادی نمک مصرف می کنید که بدن باید آن را دفع کند. بدن، این کار را به شکل ادرار انجام می دهد که کلیه ها با حل کردن ناخالصی ها در آب، تولید می کنند و سپس به مثانه فرستاده می شود تا دفع شود. اما کلیه ها فقط می توانند ادراری تولید کنند که نمک کمتری نسبت به خون ما داشته باشد و آب شور حاوی بیش از سه برابر مقدار نمکی است که به طور معمول در خون انسان وجود دارد. این بدان معناست که برای هر فنجان آب شوری که می نوشید، باید حداقل به همان حجم آب بنوشید تا کلیه های شما تمام آن نمک را دفع کند. بنابراین آب شور هرگز نمی تواند تشنگی شما را برطرف کند، فقط می تواند شما را تشنه تر کند.
برخی از حیوانات می توانند آب شور بنوشند، پس چرا ما نتوانیم؟
بیشتر اجداد ما در معرض آب شور نبودند، چه حیوانات و به طور کلی، چه پستانداران و یا حشره خواران. بنابراین بدن بر روی پردازش آب غیر شور تمرکز کرده است و فیزیولوژی ما آنقدر دقیق شد که مختل کردن آن با آب شور، بسیار خطرناک و مضر است.
بدون نظر