یک دیرینه‌شناس سوئدی به نام پروفسور سوانته پابو که ثابت کرد نئاندرتال‌ها «هنوز زنده‌اند» برنده جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی شد. این “شکارچی DNA” سوئدی که به طور موثر کشف کرد نئاندرتال ها هنوز زنده هستند، جایزه نوبل را دریافت کرد.
پروفسور سوانته پابو در کارِ “به ظاهر غیرممکن” خود ثابت کرد که آمیختگی بین هومو ساپینس و نزدیکترین خویشاوندان باستانی ما رخ داده است.
این مرد ۶۷ ساله در صبح، هنگام صرف یک فنجان قهوه در خانه اش تماس تلفنی تبریک دریافت کرد. او از وجود “حساس” گونه ای انسانی به نام دنیسووان ها که زمانی ناشناخته بود خبر داد.
شاهکارهای پروفسور پابو تنها با تجزیه و تحلیل دقیق DNA استخوان‌هایی که هزاران سال قدمت دارند ممکن شد.
او دانشمندان تاثیرگذار در واکسن‌های mRNA کووید را معرفی کرد که جان میلیون‌ها نفر را در طول همه‌گیری کرونا نجات داده‌اند. تصور می‌شد این افراد پس از از دست دادن جایزه معتبر سال گذشته، پیشتازان این واکسن بودند.
برنده نوبلی که پدرش هم برنده نوبل بود
توماس پرلمان، دبیر کمیته نوبل، برنده امسال را در موسسه کارولینسکا در استکهلم سوئد اعلام کرد.
پروفسور پابو ، پسر بیوشیمیدان برنده جایزه نوبل، سون برگستروم (Sune Bergström) ، در طول ۴۰ سال کار آکادمیک خود، مطالعه منشأ انسانی را به شدت متحول کرده است.
رویکرد پیشگام او، که سال ها اصلاحات و تنظیم دقیق می خواست، امکان بررسی توالی های DNA از بقایای باستانی را فراهم می کند.
یکی از دستاوردهای کلیدی او شامل توالی یابی کل ژنوم نئاندرتال برای آشکار کردن ارتباط بین انسان های منقرض شده و انسان های مدرن است.
در حالی که استخوان‌های نئاندرتال برای اولین بار در اواسط قرن نوزدهم یافت شدند، دانشمندان تنها با باز کردن قفل DNA آنها ، که اغلب به عنوان رمز حیات از آن یاد می‌شود، توانستند به طور کامل پیوند بین گونه‌ها را درک کنند.
این شامل دوره زمانی سختی می‌شود که انسان‌های مدرن، یا انسان‌های خردمند، و نئاندرتال‌ها به‌عنوان یک گونه از هم جدا شدند، که مشخص شد حدود ۸۰۰۰۰۰ سال پیش است.
کار تیم او برای نقشه‌برداری از کد ژنتیکی کامل نئاندرتال‌ها، که به‌طور مرموزی ده‌ها هزار سال پیش مرده‌اند، نشان داد که ژن‌های آنها امروزه به ما منتقل شده است.
در واقع، تصور می‌شود که تا چهار درصد از DNA افرادی که در برخی نقاط جهان زندگی می‌کنند از غارنشینان کوتاه‌قد و تنومند است.
هیئت داوران نوبل گفت:
«این جریان باستانی از ژن‌ها به انسان‌های امروزی، امروزه ارتباط فیزیولوژیکی دارد، به عنوان مثال بر نحوه واکنش سیستم ایمنی بدن ما به عفونت‌ها تأثیر می‌گذارد».
پروفسور پابو، مستقر در مؤسسه انسان‌شناسی تکاملی ماکس پلانک آلمان، وجود گونه‌ای ناشناخته انسانی به نام دنیسووان‌ها را از یک قطعه ۴۰۰۰۰ ساله استخوان انگشتی که در غاری یخ‌زده در سیبری یافت شد، آشکار کرد.
کمیته جایزه نوبل رسما به پروفسور پابو برای «اکتشافات مربوط به ژنوم انسان‌های منقرض شده و تکامل انسان» جایزه داد.
جایزه او که مسلماً یکی از معتبرترین جایزه های جهان علمی است، ۱۰ میلیون کرون سوئد (۹۰۰۳۵۷ دلار) است.
بدون نظر