همه ما شنیدهام که وقتی کسی ادای ناراحت بودن یا پشیمانی را درمیآورد میگویند «اشک تمساح» میریزد. این اصطلاح اغلب با نمایش ساختگی احساساتی نظیر پشیمانی، اندوه و همدلی همراه است. با آنکه اغلب مردم این ضرب المثل را تنها یک استعاره میدانند، کروکودیل ها، کیمن ها (سوسمارهای آمریکای مرکزی و جنوبی)، تمساح ها و گریال ها (گونه ای از تمساح های پوزه باریک) واقعا هنگام بلعیدن طعمه خود اشک میریزند.
اما تمساح ها اصلا چرا اشک میریزند؟
بله، این اصطلاح اهمیت بیولوژیکی دارد و تحقیقات دانشمندان برای کشف حقیقت پشت اشک تمساح، این اهمیت را ثابت میکند.
در اوایل قرن هجدهم یوهان جیکوب، پزشک و طبیعت شناس سوئیسی اعلام کرد که این باور رایج که تمساح ها هنگام غذا خوردن اشک میریزند اشتباه است. در سال ۱۹۲۷ نیز دانشمندی به نام جورج جانسون به چشمان یک کروکودیل پیاز و نمک مالید تا این موضوع را بررسی کند. اما اثری نداشت و جانسون به این نتیجه رسید که تصور رایج درباره اشک تمساح یک افسانه است.
با این حال سالها بعد در سال ۲۰۰۶، دی مالکوم شانر، متخصص مغز و اعصاب و کنت ای ویولت، جانورشناس سرانجام از پنج تا از تمساح های یک خانواده با هفت عضو (تمساح و کیمن) فیلم گرفتند که هنگام خوردن عذا اشک میریختند.
چرا تمساح ها هنگام خوردن غذا اشک میریزند؟
بله، تمساحها هنگام خوردن طعمه خود اشک میریزند اما نه اشک پشیمانی. این همان چیزی است که منجر به پیدایش «اشک تمساح» شد. اما اگر کروکودیل ها هنگام خوردن طعمه خود غمگین نیستند پس چرا گریه میکنند؟
یک افسانه رایج میگوید تمساح ها وقتی انسانها را میبلعند گریه میکنند که این باور با واقعیت فاصله دارد. تمساح ها هنگام غذا خوردن دم و بازدم زیادی میکنند که هوا را به سینوس هایشان وارد میکند. این موضوع باعث میشود که لایه اشک (لایه نازکی که اشکها را در جای خود نگه میدارد) در چشم تمساح از مجرای اشک خارج شود. لایه اشکی، سطح بیرونی چشم تمساح را احاطه کرده و از تبخیر طبیعی اشک برای مرطوب نگه داشتن چشم جلوگیری میکند. بنابراین این نتیجه یک لایه تخلیه شده است که باعث میشود اشک تمساح در حالی که طعمه خود را میبلعد سرازیر شود.
اشک تمساح منبعی غنی از مواد مغذی
محققان همچنین متجه حباب و کف کردن چشم برخی از تمساح ها هنگام غذا خوردن شدند که این نیز نتیجه واکنش اشک با موادی نظیر پروتئین است. از طرفی، لایه اشک تمساح در مقایسه با انسان بسیار کارآمد است که دلیل آن تعداد بیش از حد پروتئین ها، مخاطها و الکترولیتهاست. درنتیجه یک تمساح میتواند تا دو ساعت بدون پلک زدن به اطراف نگاه کند در حالی که انسان بهطور متوسط حدود ۱۵ بار در دقیقه پلک میزند تا چشمانش را مرطوب نگه دارد.
از دیگر نکات جالب درباره اشک تمساح این است که یک منبع غنی از مواد مغذی برای برخی از موجودات محسوب میشود. همانطور که در برخی از تصاویر میبینیم، حشراتی نظیر پروانه و زنبور در حال جشن گرفتن با اشک تمساح برای به دست آوردن مواد معدنی ثبت شدهاند.
بیشتر بخوانید:
بدون نظر