۹ حقیقت درباره وایکینگ ها که همه تصوراتتان را درباره آن ها تغییر می دهد

فیلم ها و سریال ها باعث شده اند این تصور را پیدا کنیم که وایکینگ ها مردانی خشن، چرک آلود و پرمو با لباس هایی کثیف بودند. اما کارشناسان می دانند که این جنگجویان اسکاندیناویایی از تمیزترین مردمان اروپا بودند که مدل موهای خلاقانه ای داشتند، زنان انگلیسی را شیفته ی خود کرده بودند و حتی ماه عسل را اختراع کردند.

با چند حقیقت خواندنی درباره ی وایکینگ ها همراه باشید.

۱- هر روز به ظاهر خود می رسیدند تا پایان دنیا را عقب اندازند

وایکینگ های صبح خود را با رسیدن به بهداشت شخصی شان شروع می کردند و شنبه ها روز حمام و شستشوی لباس شان بود. تصور می شود عادت های بهداشتی آن ها در اساطیرشان ریشه داشت. اشعار اسکاندیناویایی بر اهمیت حفظ تمیزی خود تأکید داشتند چون هرگز نمی دانستید ممکن است شب را کجا سپری کنید.

به علاوه، آن ها اعتقاد داشتند روح درگذشتگان دقیقاً به همان شکلی که قبل از مرگ بودند، به دنیای بعدی می رود. به همین دلیل همیشه باید بهترین خود می بودید تا شرمنده ی خدایان و ارواحی که پیش از شما از دنیا رفته بودند، نشوید. داشتن یک ظاهر تمیز و مرتب از جهت حفظ نظم دنیا هم اهمیت داشت. مثلاً کوتاه کردن ناخن ها می توانست جلوی وقوع توفان راگناروک (Ragnarök) که به دنیا پایان می داد را بگیرد.

۲- دوست داشتند خوش پوش باشند

در فیلم ها و سریال ها اغلب می بینیم که وایکینگ ها لباس هایی تیره و کدر به رنگ خاکستری یا قهوه ای به تن دارند. اما در واقعیت آن ها شیفته ی رنگ های شاد مثل آبی، سبز، بنفش، قرمز و زرد بودند.

وایکینگ ها شیفته ی زیورآلات نیز بودند و حلقه ی گردن، گردنبند، دستبند، حلقه ی انگشتان دست و پا، حلقه ی بازو، انگشتر، چشم نظر، بازوبند و گل سینه، از اقلام مورد علاقه شان بود.

زنان وایکینگ معمولاً موهای خود را می پوشاندند، برخلاف آنچه اغلب در فیلم ها و سریال ها به تصویر کشیده می شود که در آن موهای آن ها همیشه باز است. آن ها معمولاً سربندی بلند یا روسری به سر می کردند.

۳- مردان شان محبوب زنان بودند

مردان وایکینگ به قدری جذاب بودند که حتی مردان انگلیسی تلاش می کردند مانند آن ها باشند.

به گفته ی یک مورخ انگلیسی، مردان وایکینگ به واسطه ی رفتار شایسته و خودمراقبتی هایشان خود را در دل زنان انگلیسی جا کرده بودند. دلیلش این بود که مردان انگلیسی برخلاف واکینگ ها عادت نداشتند لباس های خود را زود به زود عوض کنند و هر هفته حمام بروند.

۴- مردان شان آرایش می کردند

مردان وایکینگ به چشم های خود سرمه می کشیدند که ترکیبی بود از سنگ سرمه ی خرد شده، بادام سوخته، سرب، مس اکسید شده، خاک سرخ، خاکستر و سنگ کریزوکولا. کشیدن سرمه کمک می کرد از چشم های خود در برابر نور شدید خورشید محافظت کنند. بعضی نیز معتقدند این کار کمک می کرد حشرات را از خود دور نگه دارند.

وایکینگ ها اعتقاد داشتند سرمه به تقویت چشم هایشان کمک می کند و آن را مانع و درمانی برای بعضی بیماری های چشمی مانند آب مروارید می دانستند. و در مجموع به تقویت بینایی کمک می کرد.

۵- موهای خود را رنگ می کردند

اغلب اسکاندیناویایی ها بلوند بودند، به ویژه ساکنین شمال این منطقه. اما این بدان معنی نیست که موهای هیچ وایکینگی مشکی یا قرمز نبود.

در عین حال، موی بلوند را جذاب ترین رنگ مو می دانستند. به همین دلیل زنان و مردان با استفاده از آب قلیایی موهای خود را دکلره می کردند. مردان ریش های خود را هم دکلره می کردند.

۶- موهای خود را می بافتند

وایکینگ ها به موهای خود می رسیدند و دست کم روزی یک بار آن ها را شانه می کردند. به گمان برخی مورخان، آن ها برای کنترل شپش این کار را می کردند، اما شواهد کافی در اثبات آن وجود ندارد. شاید وایکینگ ها صرفاً از شانه زدن موهایشان لذت می بردند.

به علاوه، محققان معتقدند واکینیگ ها موهای خود را می بافتند، به ویژه زنان جوان در جشن ها از این مدل مو استفاده می کردند و برخی مردان هم هنگام شرکت در برنامه های نظامی موهای خود را می بافتند.

۷- هویج سفید و نان تهیه شده از پوست درخت غان می خوردند

وایکینگ ها بر اساس استانداردهای دوران قرون وسطی رژیم غذایی خوبی داشتند. همه ی طبقات جامعه، از پادشاهان گرفته تا ملوانان معمولی، هر روز گوشت می خوردند. این گوشت اغلب گوشت خوک بود چون پرورش آن راحت بود، اما گوشت گاو، گوسفند و بز هم می خوردند. آن ها برای تأمین غذای خود، اسب هم پرورش می دادند.

غذای مورد علاقه ی وایکینگ ها نوعی خورش گوشت به نام اسکاوس (Skause) بود. آن ها این غذا را با نانی می خوردند که از همه نوع غلات، حبوبات و حتی پوست درخت درست می شد. آن ها هویج و کلم هم می خوردند. با این حال، آن زمان هویج ها نه نارنجی، بلکه سفید بودند.

۸- ماه عسل را اختراع کردند

وایکینگ ها مراسم عروسی خود را معمولاً روز جمعه برگزار می کردند، چرا که جمعه را روز فریگ (Frigg)، الهه ی ازدواج و باروری می دانستند. آن ها ترجیح می دادند در پاییز ازدواج کنند چون فصل برداشت محصولات بود و به این ترتیب می توانستند غذاهای متنوعی به مهمانان خود ارائه کنند.

تازه عروس و دامادها اغلب به عنوان کادوی ازدواج، به اندازه ی یک ماه نوعی نوشیدنی شیرین که از عسل درست می شد، هدیه می گرفتند. اصطلاح «ماه عسل» از همین سنت آمده.

۹- می توانستند از همسر خود به خاطر طرز لباس پوشیدنش جدا شوند

خیانتکاری یک مرد دلیل قوی ای برای طلاق نبود. اما اگر مردی لباس های زنانه می پوشید، به خصوص پیراهن های یقه باز که سینه را در معرض دید قرار می داد، همسرش می توانست از او جدا شود.

زن ها هم اگر در ملأعام شلوار می پوشیدند، همسرشان می توانست از آن ها طلاق بگیرد.