سنت های عجیب و خنده داری که در گذشته رواج داشتند

بعضی از ما هر روز دوش می گیریم و حتی بعضی هایمان بیشتر از یک بار در روز. به همین دلیل، سخت می شود تصور کرد که چند قرن پیش اشرافیون استطاعت چنین چیز تجملی ای را نداشتند. در گذشته مردم به طور کلی ممنوعیت ها و سنت هایی داشتند که حالا نامناسب به نظر می رسند و نه تنها به بهداشت شخصی، بلکه به اصول پوششی، جامعه و شغل افراد هم مربوط می شدند. مقایسه ی قرن بیست و یکم با گذشته ما را قدردان تغییرات رخ داده می کند.

یونان باستان

۱- در یونان باستان، ریش را نماد مردانگی و خرد می دانستند. به همین دلیل، ریش یک مرد هر چه بیشتر و زیباتر بود، آن مرد از جایگاه بالاتری برخوردار بود و صورت بی مو را نیز نماد زنانگی می دانستند.

۲- در آن زمان، به دلیل برگزاری بازی های المپیک، مردم متوجه شده بودند برای افزایش آمادگی جسمانی و جلوگیری از آسیب دیدگی در مسابقات باید سلامت خود را حفظ کنند. یک تکنیک برای دستیابی به این امر، استفاده از روغن زیتون برای افزایش دمای بدن بود. روش دیگر، گرم کردن پیش از مسابقه برای جلوگیری از آسیب بود.

۳- «چهره بقراطی» اصطلاحی بود که در توصیف چهره ی یک فرد پیش از مرگ به کار می رفت. اگر فردی علائمی که در ادامه می آید را داشت و بهبودی ای در حالش رخ نداد، ممکن بود پزشک احتمال می داد که فرد در شرف مرگ قرار دارد: نوک تیز شدن بینی، فرو رفتن چشم ها و شقیقه ها، سرد شدن و عقب رفتن گوش ها و تغییر شکل دادن نرمه ی آن ها و سخت، آویزان و خشک شدن پوست صورت.

قرون وسطی

۴- بر اساس برخی منابع، سنت به هم زدن لیوان ها به یکدیگر از دوران قرون وسطی بر جای مانده است. افسانه ای می گوید ارواح پلیدی وجود داشتند که می توانستند به درون دهان مردم نفوذ کنند، اما با به هم زدن لیوان ها به یکدیگر می شد این ارواح پلید را دور کرد. به همین دلیل هم بود که مردم باید هنگام خمیازه کشیدن، دهان خود را می پوشاندند.

۵- سنت بلند کردن کلاه از روی سر به عنوان روشی برای سلام کردن هم از دوران قرون وسطی باقی مانده است. در آن زمان رسم بود جنگجویان کلاهخود خود را بردارند تا نشان دهند که نیت پلیدی ندارد.

۶- استفاده از کارد و چنگال از قرن دوازدهم میلادی آغاز شد. تا پیش از آن، تنها از قاشق، آن هم برای خوردن شیرینی استفاده می شد و از آنجایی که چنگال را ابزار شیطان می دانستند، از استفاده از آن خودداری می کردند.

۷- در فرانسه ی دوران قرون وسطی، مردم دستان خود را با رومیزی پاک می کردند و سوپ را بدون قاشق، مستقیم از کاسه سر می کشیدند.

۸- به علاوه، در قرون وسطی، مردم از قبل رسم شستن دست ها پیش از غذا خوردن را داشتند. آن ها با آبی که توسط خدمتکارها به سر میز آورده می شد، دست های خود را آب می زدند و همانجا با رومیزی پاک می کردند.

عادت های اشرافیون در قرون وسطی

۹- پزشکان حمام کردن را خطرناک می دانستد. از قرار معلوم، این کار را به قدری برای سلامت مضر می دانستند که بسیاری از افراد با منجمان مشورت می کردند تا مناسب ترین زمان حمام کردن را برایشان پیدا کنند. برای مثال، ایزابلای اول، ملکه ی پادشاهی کاستیا در شبه جزیره ایبری، تنها ۲ بار در زندگی اش حمام کرد.

۱۰- هنری هشتم خدمتکاران خود را مجبور می کرد هر صبح رختخوابش را ببوسند تا مطمئن شود آغشته به زهر نیست.

۱۱- مد قرن هجدهم میلادی اصول خود را به زنان اشراف دیکته می کرد. درست کردن موها ساعت ها زمان می برد و زن ها از موی مصنوعی برای افزایش ارتفاع موها استفاده می کردند که از به هم بستن سیم ها درست می شد. آن ها موهای خود را با گل و میوه و حتی حیوانات تاکسیدرمی شده تزئین می کردند. زن ها برای ثابت نگه داشتن این مدل مو از روغن خوک استفاده می کردند.

۱۲- ماری آنتوانت، ملکه ی فرانسه، به شپش هایش افتخار می کرد. آن زمان داشتن شپش را نشانه ی پرهیزکاری می دانستند و اعتقاد داشتند چنین فردی بیشتر به پاکی روح خود توجه داشته تا جسمش. حتی به این حشرات «مرواریدهای خداوند» می گفتند.

انگلیس در دوران ویکتوریایی

۱۳- در دوران ویکتوریایی، نمایش بدن ممنوع بود، به همین دلیل از «ماشین های شنایی» که در قرن هفدهم میلادی اختراع شد، استفاده می شد. مردمی که قصد شنا داشتند به داخل این ماشین ها می رفتند تا لباس خود را با لباس شنا عوض کنند.

۱۴- زنان مجرد اجازه نداشتند به تنهایی بیرون روند. گشتن به دنبال آشنایان یا توقف برای صحبت در مکان های شلوغ هم برای زنان ممنوع بود.

۱۵- اگر زنی در خیابان با مردی که او را می شناخت مواجه می شد و می خواست با او صحبت کند، باید دست خود را در دست مرد می گذاشت. مرد هم باید هر کاری که داشت را فراموش می کرد و زن را برای مدتی همراهی می کرد.

۱۶- زنان جوان و نه چندان جوان تا پیش از ازدواج اجازه ی برقراری رابطه جنسی نداشتند. آن ها اجازه نداشتند با مردان صحبت کنند مگر اینکه زن متأهلی به عنوان همراه پیش آن ها حضور می داشت.

۱۷- خانواده های ثروتمند فارغ از جنسیت کودک خود، پیراهن های سفید و چین دار تن او می کردند. هر چه خانواده ای ثروتمندتر بود، تور و چین پیراهن بیشتر می شد. به علاوه، هم پسرها و هم دخترها کلاه های روبان دار به سر می گذاشتند.

۱۸- عصر «دامن های پفی» از سال ۱۸۵۰ تا ۱۸۷۰ بود. این دامن ها از چندین لایه دامن تشکیل می شدند که بر روی یک اسکلت چوبی قرار می گرفتند. زنانی که این دامن های پفی را به تن می کردند بیشتر اوقات در راهروها گیر می کردند.

۱۹- زنان و حتی برخی مردان، برش های نازکی از گوشت خام را به عنوان ماسک روی صورت خود می گذاشتند تا جلوی چین و چروک و جوش را بگیرند.