بسیاری از نقاشی های معروف تاریخ ماجرای خلق جالبی دارند و نکات و رازهایی را در خود پنهان کرده اند که معمولاً جز عده ی اندکی مثل تاریخدان ها یا کارشناسان هنری، باقی مردم از آن ها بی خبرند.
دختری با گوشواره های مروارید – یوهانس ورمیر
این نقاشی در قرن هفدهم میلادی ترسیم شد و اسامی مختلفی از جمله «پرتره در لباس قدیمی» داشت. از عنوانی که امروزه این تابلو را با آن می شناسیم اولین بار مدتی نه چندان دور استفاده شد.
برخی محققان هنوز مطمئن نیستند گوشواره ی دختر درون نقاشی واقعاً مروارید باشد. یکی از احتمالات مطرح شده این است که گوشواره از جنس فلز باشد. به علاوه، آن ها حتی از گوشواره بودن آن هم مطمئن نیستند چون قلاب آن دیده نمی شود. اما این همه ی ماجرا نیست. در سال ۲۰۱۸، پژوهش جدیدی نشان داد پس زمینه ی این نقاشی از ابتدا سیاه رنگ نبوده. یوهانس ورمیر این دختر را در مقابل یک پرده ی سبز ترسیم کرده بود.
گوتیک آمریکایی – گرنت وود
نقاشی به ظاهر روستایی گرنت وود اثری معمولی به نظر می رسد تا اینکه در آن دقیق تر شویم. گل سینه ی زن تصویری از پرسفونه را بر روی خود دارد، ملکه ی جهان زیرین و همسر خدای مردگان، هادس، در اسطوره های یونانی. پرسفونه به دست هادس ربوده شد. شاید به همین خاطر باشد که مرد درون نقاشی با یک چنگک شبیه به آنچه هادس همیشه با آن در آثار کلاسیک ترسیم شده، به تصویر کشیده شده است.
تراس کافه در شب – ونسان ون گوگ
ونسان ونگوگ از آسمان شب در نقاشی های خود به وفور استفاده می کرد، اما این یکی خاص تر است. او گرچه نقاشی خود را امضا نکرده، اما بدون شک کار او است چرا که در نامه هایش به خواهر خود مفصل از آن صحبت کرده بود. این نخستین نقاشی است که ون گوگ برای آن از پس زمینه ای ستاره ای استفاده کرد. بعد از آن نیز چند اثر دیگر با آسمان پرستاره ترسیم کرد. در نقاشی «تراس کافه در شب» صور فلکی با چنان دقتی ترسیم شده اند که دانشمندان توانستند متوجه شوند تاریخ دقیق خلق این تابلو ۱۶ تا ۱۷ سپتامبر سال ۱۸۸۸ بوده.
بوسه – گوستاو کلیمت
«بوسه» را می توان آخرین فرصت گوستاو کلیمت برای حفظ اعتبار خود دانست. پیش از آن کلیمت یک مجموعه نقاشی به نام «نقاشی های سقفی وین» در سالن بزرگ دانشگاه وین ترسیم کرده بود. اما به نظر مردم آن نقاشی ها شرم آور بودند. کلیمت حتی مجبور شد پول قرض کند تا پولی که بابت حق العمل خود گرفته بود را به وزارت آموزش وین بازگرداند. به همین دلیل وقتی اثر جدید خود را شروع کرد، دست به ریسک بزرگی زد. با این حال، موزه ی وین به قدری نقاشی کلیمت را پسندید که آن را پیش از اتمامش خریداری کرد. در آن زمان آن بالاترین مبلغ پرداخت شده برای یک نقاشی بود.
شب زنده داران – ادوارد هاپر
«شب زنده داران» یکی از شناخته شده ترین نقاشی ها در هنر آمریکا است. اما نکته اینجا است که نام آن در ابتدا چیز دیگری بود. همسر نقاش خاطرات آثار هنری او را ثبت می کرد و در یکی از یادداشت های خود گفته بود نام اصلی این نقاشی «شاهین شب» بود. این اسم شاید اشاره ای به شکل منقار مانند بینی مرد پشت بار باشد.
پرتره آرنولفینی – یان وان آیک
این نقاشی احتمالاً یک تاجر ایتالیایی به نام جیووانی دی نیکولا آرنولفینی و همسرش را به تصویر کشیده است.
یان وان آیک تصویری با جزئیات از ثروتمندان آن زمان ترسیم کرده است: لباس هایی آراسته به خز و با پارچه هایی به رنگ آبی و رختخوابی با پارچه ی قرمز رنگ. آن زمان رنگ کردن پارچه با چنین رنگ هایی هزینه ی زیادی داشت. پرتقال هایی که در سمت چپ مرد ترسیم شده اند هم صادراتی و بسیار گران قیمت بودند.
برخلاف آنچه در نگاه اول به نظر می رسد، زن درون نقاشی به احتمال زیاد باردار نیست. بلکه صرفاً دنباله روی مد آن زمان بوده است. چرا که هر چه پارچه ی لباس بیشتر بود آن را به معنای بالاتر بودن موقعیت اجتماعی فرد می دانستند.
آفرینش آدم – میکل آنژ
میکل آنژ نه تنها هنرمندی توانمند بود، بلکه دانش زیادی درباره ی آناتومی بدن انسان داشت. گمانه زنی های زیادی درباره ی اثر معروف او «آفرینش آدم» صورت گرفته است. برخی معتقدند شنل خداوند در این نقاشی شبیه به مغز انسان است. گفته می شود میکل آنژ دل خوشی از کلیسا نداشت و ممکن است برای انتقام گیری از کلیسا به عمد چنین جزئیاتی به اثر خود افزوده باشد.
ترکیب قرمز، آبی و زرد – پیت موندریان
میل عجیب موندریان به حذف تمامی جزئیات اضافه از نقاشی هایش او را به آنجا رساند که تنها ۳ رنگ و چند خط در نقاشی هایش باقی ماند. اما چرا این رنگ ها؟ آن ها رنگ های اصلی پالت هستند و وقتی در نسبت های مختلف با یکدیگر ترکیب می شوند، بی نهایت رنگ از آن ها به دست می آید. این نقاشی در سال ۱۹۶۵ محبوبیت شدیدی یافت، به این دلیل که ایو سن لورن، طراح لباس مشهور فرانسوی با الهام از این نقاشی چند لباس طراحی کرد.
بانویی با قاقم – لئوناردو داوینچی
کارشناسان هنری در ابتدا شک داشتند که صاحب این اثر لئوناردو داوینچی باشد چون امضای او بسیار بعدتر به نقاشی اضافه شده بود.
آن ها به تازگی این نقاشی را با یک دوربین چند طیفی اسکن کردند تا ببینند در ابتدا چگونه بوده است. آن ها متوجه شدند این نقاشی بر اثر یک مرمت نامناسب دستخوش تغییرات قابل توجهی شده بود. برای مثال، پس زمینه ی آن در ابتدا نه سیاه، بلکه آبی تیره بود. اما اسکن نقاشی تأیید کرد که صاحب آن همان لئوناردو داوینچی بوده چرا که اثر انگشتانش روی نقاشی باقی مانده بود.
کتابدار –جوزپه آرچیمبولدو
جوزپه آرچیمبولدو چند پرتره با کنار هم قرار دادن اجسام یا خوراکی های مختلف خلق کرد. آثار او را پیروزی هنر انتزاعی در قرن شانزدهم میلادی می دانند. برخی معتقدند این نقاشی او تمسخر هجو آمیز کسانی است که کتاب جمع می کنند و بیشتر کتاب داشتن را دوست دارند تا خواندن آن را.
نام اصلی نقاشی معلوم نیست و عنوان فعلی آن در فهرستی متعلق به اوایل قرن بیستم آمده بود.
خیییییلییی زیااااددد قشنگ بود متنااا ?منکه عکسارو همشو سیو کردم
وااقعا خیلی جالب بودن خیییلیییییی ???