در سیارات دیگر منظومه شمسی چقدر می توانیم زنده بمانیم؟

اگر روی عطارد فرود بیایید، اولین چیزی که توجه تان را به خود جلب می کند این است که این سیاره تا چه حد به خورشید نزدیک است. در حقیقت عطارد نزدیک ترین سیاره به توپ بزرگ آتشین منظومه شمسی است. با این حال، گرم ترین سیاره محسوب نمی شود. این عنوان به سیاره زهره تعلق دارد. ۳۶۵ روز طول می کشد تا زمین یک دور به دور خورشید بگردد و این زمان برای عطارد ۸۸ روز است.

روزهای عطارد بسیار داغ اند، به طوری که دمای هوا به بیش از ۴۲۵ درجه سانتیگراد بالای صفر می رسد. اما در سوی دیگر سیاره که نور خورشید به آن نمی رسد، دمای هوا به ۱۸۰ درجه سانتیگراد زیر صفر می رسد. اتمسفر عطارد در زمان شب نمی تواند هیچ گرمایی را در خود نگه دارد، درست مانند آنچه در بیابان های کره زمین رخ می دهد. بیابان ها هیچ اتمسفری ندارند، به همین دلیل در آن ها خبری از رطوبت، ابر یا باران نیست. اگر موفق شوید از یک سوی عطارد به سوی دیگرش بروید و همیشه مابین گرمای سوزان و سرمای منجمد کننده ی آن بمانید، می توانید در این سیاره دوام آورید. اما اکسیژن در اتمسفر عطارد جایی ندارد. بنابراین تنها تا زمانی در این سیاره زنده می مانید که بتوانید نفس خود را نگه دارید. به علاوه، یک میدان مغناطیسی در این سیاره هست که در آن بادهای خورشیدی ای وجود دارد که باعث ایجاد توفان پلاسمایی می شود.

دمای هوا در سیاره زهره می تواند به ۵۳۷ درجه سانتیگراد بالای صفر برسد. اما جاذبه در این سیاره شباهت زیادی به کره زمین دارد. در آنجا می توانید پیاده روی کنید و حتی بدوید، اما دمای هوا درجا ذوب تان خواهد کرد. بنابراین شاید بهتر باشد دویدن در زهره را فراموش کنید. فشار شدید اتمسفری هم شما را مانند یک قوطی له خواهد کرد. مثل این است که در کره زمین ۸۰۰ متر زیر آب بروید. بنابراین بر روی سیاره زهره بیشتر از چند ثانیه زنده نخواهید ماند.

سیاره سرخ مریخ مرتفع ترین کوه های منظومه شمسی را در خود جای داده است که تقریباً ۳ برابر قله اورست هستند. یک آتشفشان هم در این سیاره وجود دارد. هوای مریخ بسیار سرد است. اندکی کمتر از ۲ سال یا دقیق تر، ۶۸۷ روز طول می کشد تا مریخ به یک دور به دور خورشید بگردد. اما تقریباً همچون کره زمین، طول روزهای آن ۲۵ ساعت است. اتمسفر مریخ بسیار باریک اما غیر قابل تنفس است. در این سیاره توفان های گرد و غبار فراوانی رخ می دهد که تمام سیاره و کلاهک های یخی قطب های آن را دربرمی گیرد. این کلاهک ها را لایه ای از کربن دی الکسید منجمد (یخ خشک) پوشانده است. درجا منجمد نخواهید شد اما برای گرم نگه داشتن خود به لباس های ضخیمی نیاز دارید. تا زمانی که بتوانید نفس خود را نگه دارید، زنده خواهید ماند. دست کم آنجا می توانید منظره های حیرت انگیزی ببینید.

بزرگ ترین سیاره منظومی شمسی مشتری است. اگر سیاره مشتری را به اندازه ی یک توپ بسکتبال در نظر بگیریم، به این ترتیب کره زمین در مقایسه با آن تنها به اندازه ی یک دانه انگور خواهد بود. تنها ۱۰ ساعت طول می کشد تا مشتری یک دور به دور خودش بچرخد که بسیار کمتر از کره زمین است. یکی از بهترین جاذبه های گردشگری مشتری «لکه سرخ بزرگ» است، ناحیه ای از این سیاره که برای بیش از ۳۰۰ سال یک توفان عظیم چرخان در آن می وزد. وسعت این ناحیه ۲ برابر کره زمین است. بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی برای یک دور چرخیدن به دور خورشید به ۴،۳۰۷ روز زمان نیاز دارد. اما نیروی جاذبه ی مشتری بسیار قوی تر از کره زمین است. علاوه بر نبود اکسیژن و وجود بادهایی که می توانند شما برای همیشه میان زمین و هوا معلق نگه دارند، فشار شدید اتمسفری در این سیاره شما را له خواهد کرد. سفر به مشتری بیشتر از چند ثانیه به طول نخواهد کشید.

پلوتون که قبلاً یک سیاره شمرده می شد و حالا آن را یک سیاره کوتوله می دانیم، بیشترین فاصله تا خورشید را در منظومه شمسی نسبت به دیگر سیارات دارد. و به دلیل همین فاصله ی زیاد یکی از سردترین نقاط این منظومه است، به طوری دمای هوا در آن به ۲۰۰ درجه سانتیگراد زیر صفر می رسد. شکی نیست که برای سفر به پلوتون باید یک یا دو کاپشن به همراه داشته باشید. متان منجمد شده کوه های پلوتون را پوشانده که ارتفاع آن ها به بیش از ۳ هزار متر می رسد. ۲۴۸ سال طول می کشد تا پلوتون یک دور به دور خورشید بگردد، اما این سیاره برای یک دور چرخیدن به دور خود به تنها ۶ روز زمینی زمان نیاز دارد.

هوای پلوتون هم غیر قابل تنفس است. علاوه بر متانی که در هوا شناور است، نیتروژن زیادی هم وجود دارد. جاذبه ی این سیاره اما ضعیف است، به همین دلیل باید همانطور که در هوا شناور مانده اید، نفس خود را نگه دارید. گرچه طولی نخواهد کشید که مثل یک قالب یخ منجد شوید. در این سیاره هم بیشتر از چند ثانیه زنده نخواهید ماند.

بادخیزترین سیاره منظومه شمسی نپتون است. این سیاره هسته ای شبیه به کره زمین دارد و ۱۴ قمر آن را احاطه کرده است. طول روزهای آن در مقایسه با کره زمین کوتاه به نظر می رسد. در حقیقت تنها ۱۷ ساعت طول می کشد تا نپتون یک دور به دور خود بچرخد. و همچون پلوتون، این سیاره هم به بیش از ۱۵۰ سال زمان نیاز دارد تا یک دور به دور خورشید بچرخد. نپتون با نام «سیاره آبی» هم شناخته می شود که به دلیل جذب نور قرمز توسط متان درون اتمسفر هیدروژنی – هلیومی این سیاره است. بنابراین در نپتون علاوه بر اینکه امکان نفس کشیدن نخواهید داشت، همچون مشتری، فشار اتمسفری هم می تواند شما را له کند. هیچکس در این ساره بیشتر از چند دقیقه زنده نخواهد ماند.

دومین سیاره ی بزرگ منظومه شمسی زحل و حلقه ی دور آن است. از فاصله ی بسیار دور، این حلقه شبیه به یک تکه سنگ بزرگ به نظر می رسد که دور زحل را گرفته است، اما در حقیقت، از لایه های متعدد تکه های یخ و سنگ در اندازه های مختلف تشکیل شده است، از سنگ ریزه های کوچک گرفته تا اجرامی به اندازه ی یک اتوبوس. نیروی جاذبه ی دور زحل باعث می شود این حلقه به این شکل به دور این سیاره قرار بگیرد. یک روز زحل تنها ۱۱ ساعت به طول می انجامد. در ارتفاعات بالاتر اتمسفر زحل هوا بسیار توفانی است.  زحل هم مانند مشتری قمرهای زیادی دارد. و همچون مشتری، پیش از آن که حتی بتوانید چشمان خود را باز کنید، به دلیل فشار اتمسفری شدید این سیاره له خواهید شد. در اینجا هم بیشتر از چند ثانیه زنده نخواهید ماند.

تیتان بزرگ ترین قمر زحل و دومین قمر بزرگ منظومه شمسی است. این قمر در مقایسه با هر سیاره و قمر دیگری بیشترین شباهت را از نظر شرایط به کره زمین دارد، بنابراین زندگی در آنجا حتماً کار ساده ای به نظر می رسد. اما هوای سرد تیتان شما را منجمد خواهد کرد. این قمر در حقیقت تنها مکان در تمام منظومه شمسی است که در آن رودها، اقیانوس ها و دریاچه های مایع وجود دارد. همه ی آن ها پوشیده از متان و اتان هستند و اتمسفر تیتان بسیار شبیه به کره زمین است. در این قمر حتی در اوقات خاصی باران هم می بارد.

قمر کره زمین اما تا این حد مهربان نیست. در کره ماه به دلیل نبود اکسیژن، تنها تا زمانی زنده خواهید ماند که بتوانید نفس خود را نگه دارید. پرتوهای کیهانی ساطع شده از خورشید هم شما را تحت تأثیر قرار خواهند داد، اما تماشای دهانه های ماه حتماً جالب خواهد بود.

اگر سعی کنید به خورشید بروید، در یک چشم به هم زدن تبخیر خواهید شد. دمای خوشید می تواند به حدود ۱۵ میلیون درجه سانتیگراد بالای صفر برسد و این تازه یک مقدار تخمینی از دمای نزدیک به هسته خورشید است. لایه های بیرونی تری هم برای نگرانی وجود دارد که آن ها شما را تبدیل به اتم خواهند کرد. بهترین کار این است که ترمز را بکشید و از همانجا برگردید. مدت زمان تخمینی زنده ماندن بر روی خورشید کمتر از یک ثانیه است.