۷ جمله اشتباه از والدین که می تواند رابطه فرزندان را برای همیشه خراب کند

پرورش فرزند امری پیچیده و دشوار است و داشتن چند فرزند در آن واحد این فرآیند را به مراتب چالشی تر می کند. نه تنها باید رابطه ی قابل اعتمادی میان خود و هر یک از فرزندان تان بسازید، بلکه باید به آن ها کمک کنید تا رابطه ی خوبی با یکدیگر نیز داشته باشند. متأسفانه گاهی چیزهایی غیر بدیهی می توانند مانع دستیابی به این مهم شوند، مانند به زبان آوردن عباراتی که نسل به نسل منتقل شده اند اما جز ایجاد آسیب و کشمکش تأثیر دیگری ندارند.

در ادامه از جملاتی خواهیم گفت که اگر می خواهید میان فرزندان تان رابطه ای بر پایه ی رقابت شکل نگیرد و آن ها ارتباط شاد و دوستانه ای با یکدیگر داشته باشند، باید از گفتن آن ها خودداری کنید.

۱- «از خواهر/ برادرت یاد بگیر»

شاید اینطور به نظر برسد که مقایسه کردن فرزندان با یکدیگر می تواند انگیزه ی خوبی برای آن ها بسازد. با این حال، تنها چیزی که فرزندتان از آن متوجه می شود این است که شما خواهر و برادرهایش را بیشتر از او دوست دارید و او به خوبی آن ها نیست. این امر باعث ایجاد حس خشم و حسادت در فرزند شما می شود که می تواند در دراز مدت به اعتماد به نفس او صدمه بزند و رقابت شدیدی ایجاد کند که در آن یکی از فرزندان به انجام تقلب روی آورد.

۲- «مواظب خواهر/ برادر کوچیکترت باش»

توصیه می شود تنها زمانی از فرزند بزرگتر خود بخواهید که مراقب خواهر و برادرهای کوچکترش باشد که اختلاف سنی قابل توجهی میان آن ها وجود داشته باشد. اما باید به خاطر داشته باشید که این کار نباید به وظیفه ی فرزند بزرگتر تبدیل شود، چون قرار نیست او به طور کامل جایگزین والدین شود.

۳- «باید خواهر/ برادرت رو دوست داشته باشی»

تولد یک فرزند تازه در خانواده می تواند برای فرزندان قبلی اضطراب آور باشد. کشمکش های درونی و حس حسادت در آن ها شروع به شکل گیری می کند. تلاش برای آنکه فرزند بزرگترتان تازه وارد خانواده را صرفاً به خاطر خواهر و برادر بودن با یکدیگر دوست داشته باشن، تنها مقاومت او در برابر پذیرش خواهر/ برادر تازه ی خود را تشدید می کند. بهتر است گهگاه موقعیتی فراهم کنید تا با فرزند بزرگترتان تنها بمانید. به او توضیح دهید که حق تجربه ی چنین احساساتی را دارد و همیشه توجه و محبتی که به فرزند جدید خانواده نشان می دهد را تحسین کنید.

۴- «تو بزرگتری، باید عاقل تر باشی و کوتاه بیای»

اینکه بیشتر اوقات به خواست فرزند کوچکترتان تن دهید و فرزند بزرگترتان را هم مجبور کنید که همیشه به خاطر خواهر/ برادر کوچکترش کوتاه بیاید و از خود بگذرد، نه تنها می تواند باعث شود که رابطه ای میان فرزندان شکل نگیرد، بلکه مشکلات فردی ای ای هم برای فرزند بزرگترتان ایجاد می کند. به دلیل فشار و مسئولیت مداوم، ممکن است فرزند بزرگتر را در بزرگسالی تبدیل به یک کمالگرای بدبین و مضطرب کند که همیشه به دنبال تأیید دیگران است و ایجاد روابط دوستانه با دیگران برایش دشوار است.

۵- «کی زودتر آماده میشه؟»

یک عادت بد دیگر که بسیاری از والدین دارند ایجاد رقابت های آشکار میان فرزندان خود است. وقتی فرزندان تان را باهم مقایسه می کنید، فقط یکی از آن ها احساس محرومیت می کند. اما وقتی یک رقابت آشکار میان آن ها برقرار می کنید، همگی احساس باخت و اضطراب می کنند. چون رقابت برای بچه ها یک بازی نیست و احساساتی که برد یا باخت در آن ها ایجاد می کند، شدید و قدرتمند هستند. به همین دلیل بهتر است که به جای تبدیل فرزندان تان به حریف یکدیگر، آن ها یک تیم کنید. برای این کار می توانید خودتان نقش نفر سومی که همیشه بازنده ی مسابقه است را برعهده بگیرید.

۶- «نباید عصبانی باشی» یا «باید از پسش بربیای»

منع کردن فرزندان از بروز احساسات خود نه تنها باعث تداوم نگرانی و حل نشده باقی ماندن مشکل می شود، بلکه به طور کلی وضع را هم بدتر می کند. حتی افراد بزرگسال هم باید گهگاه روی کشمکش های درونی خود کار کنند. به جای آنکه فرزندان تان را از حس خشم منع کنید، بهتر است به آن ها گوش دهید، بگویید که احساسات شان طبیعی هستند و به آن ها کمک کنید که راهی برای حل مشکل خود پیدا کنند. برای آنکه فرزندان تان با کشمکش های کمتری رو به رو شوند، سعی کنید کارهای تیمی و کمک های متقابل برایشان طراحی کنید و بابت آن ها تحسین شان کنید.

۷- «همه تون رو یه اندازه دوست دارم»

هر کس شخصیت منحصر به خود را دارد و به همین دلیل مهم است که اطرافیان مان نقاط قوت و خاص ما را تحسین کنند. عبارت «من همه تان را یک اندازه دوست دارم» باعث می شود فرزندان تصور کنند هیچ چیز ویژه ای در آن ها وجود ندارد. به جای آن بهتر است روی تفاوت های میان فرزندتان کار کنید و هر کدام شان را به خاطر استعدادشان تحسین ککنید. با این کار، هر یک از آن ها احساس ارزشمندی خواهند کرد.