مدت‌زمان تجزیه زباله‌های متداول چقدر است؟ کدام ماده پرمصرف هرگز تجزیه نمی‌شود؟

بسیاری از ما ممکن است تصور کنیم زباله‌ای که به سطل زباله می‌اندازیم به سادگی ناپدید می‌شود، اما واقعیت این است که این زباله‌ها در محل‌های دفن زباله انباشته می‌شوند و فرآیند تجزیه آن‌ها ممکن است دهه‌ها یا حتی قرن‌ها طول بکشد. اطلاع از مدت‌زمان تجزیه انواع زباله‌ها به ما کمک می‌کند مصرف موادی را که تجزیه آن‌ها به مدت طولانی نیاز دارد، کاهش دهیم و نقش مؤثرتری در حفظ محیط زیست ایفا کنیم. در ادامه مدت زمان تجزیه برخی از زباله‌های متداول را بررسی می‌کنیم.

۱. نی‌ پلاستیکی (۲۰۰ سال):

نی‌های پلاستیکی، به‌رغم کاربرد کم و گاه غیرضروری، برای تجزیه به ۲۰۰ سال زمان نیاز دارند. به همین دلیل به یکی از مهم‌ترین اهداف فعالان محیط‌زیست برای کاهش استفاده از پلاستیک تبدیل شده‌اند.

۲. باطری‌ (۱۰۰ سال):

باطری‌های خانگی معمولی قابل دفع در زباله‌های عمومی هستند، اما باطری‌های شارژی، خودرویی و صنعتی باید در محل‌های مخصوص بازیافت دور انداخته شوند. این نوع باطری‌ها در محیط زیست باقی می‌مانند و به‌مرور زمان مواد شیمیایی مضر آزاد می‌کنند.

۳. ته‌سیگار (۱۸ ماه تا ۱۰ سال):

ته‌سیگارها یکی از شایع‌ترین زباله‌ها در جهان هستند که در محیط‌های عمومی رها می‌شوند و به رودخانه‌ها و دریاها راه پیدا می‌کنند. مدت‌زمان تجزیه آنها بسته به شرایط محیطی متغیر است.

۴. لاستیک‌ (۲۰۰۰ سال):

لاستیک‌ها حاوی فلزات سنگین و مواد شیمیایی آلاینده هستند که در طول تجزیه طولانی خود محیط را آلوده می‌کنند. تخمین زده می‌شود که این فرآیند حدود دو هزار سال طول بکشد.

۵. قوطی‌ آلومینیومی (۸۰ تا ۱۰۰ سال):

این قوطی‌ها بین ۸۰ تا ۱۰۰ سال طول می‌کشد تا تجزیه شوند، اما خوشبختانه قابلیت بازیافت نامحدود دارند.

۶. لیوان‌ فومی (۵۰ سال):

در مقایسه با سایر زباله‌های پلاستیکی سریع‌تر تجزیه می‌شوند، اما هنوز نیم قرن طول می‌کشد تا کاملاً به طبیعت بازگردند.

۷. نخ‌ ماهیگیری (۶۰۰ سال):

این نخ‌ها به‌دلیل گیر انداختن حیوانات دریایی و دیگر موجودات حیات‌وحش خطرناک هستند. بازیافت آنها دشوار و استفاده دوباره از آنها بسیار محدود است.

۸. کف کفش‌ لاستیکی (۵۰ تا ۸۰ سال):

کف کفش‌های ساخته‌شده از لاستیک مصنوعی، مخصوصاً در کفش‌های سنگین، بیش از نیم قرن طول می‌کشد تا تجزیه شوند.

۹. پد بهداشتی و تامپون‌ (بیش از ۲۵ سال):

بخش‌های پلاستیکی این محصولات ده‌ها سال طول می‌کشد تا تجزیه شوند، در حالی که اجزای پنبه‌ای آنها سریع‌تر به طبیعت بازمی‌گردند.

۱۰. کارتریج‌ جوهر پرینتر (۴۵۰ تا ۱۰۰۰ سال):

این زباله‌ها به دلیل مواد شیمیایی سمی که در حین تجزیه آزاد می‌کنند، برای محیط زیست بسیار مضر هستند.

۱۱. کیسه‌ پلاستیکی (۱۰ تا ۱۰۰۰ سال):

با وجود آگاهی از آسیب‌های محیطی این کیسه‌ها، هنوز هم جزو آلودگی‌های عمده جهان هستند.

۱۲. تی‌شرت‌ نخی (۶ ماه):

تی‌شرت‌های نخی که دور ریخته می‌شوند، می‌توانند طی شش ماه تجزیه شوند. بهتر است به جای دور ریختن آنها، بازیافت یا اهدا شوند.

۱۳. بالشتک‌ پلی‌یورتان (۱۰۰۰ سال):

این مواد که در صندلی خودروها و مبلمان یافت می‌شوند، برای تجزیه به زمان بسیار طولانی نیاز دارند.

۱۴. زباله‌ کاغذی (۲ تا ۶ هفته):

کاغذها سریع تجزیه می‌شوند، اما حجم بالای آنها در محل‌های دفن زباله یک مشکل بزرگ محسوب می‌شود.

۱۵. طناب‌ (۳ تا ۱۴ ماه):

طناب‌های ساخته‌شده از مواد طبیعی سریع‌تر از طناب‌های مصنوعی تجزیه می‌شوند.

۱۶. پوشک‌ یکبار مصرف (۵۰۰ سال):

این پوشک‌ها که به طور گسترده استفاده می‌شوند، ۵۰۰ سال طول می‌کشد تا تجزیه شوند و در این مدت مواد شیمیایی سمی آزاد می‌کنند.

۱۷. پارچه‌ مصنوعی (بیش از ۱۰۰ سال):

این پارچه‌ها مانند پلی‌استر و لیکرا، قرن‌ها طول می‌کشد تا تجزیه شوند. استفاده مجدد از آنها به‌جای دور ریختن، راه‌حل بهتری است.

۱۸. دستمال کاغذی (۲ تا ۴ هفته):

استفاده زیاد از دستمال کاغذی به قطع بی‌رویه درختان منجر می‌شود.

۱۹. قوطی‌ اسپری مو (۲۰۰ تا ۵۰۰ سال):

این قوطی‌ها معمولاً در محل‌های دفن زباله رها می‌شوند و تجزیه‌شان چند قرن طول می‌کشد.

۲۰. جوراب‌ پشمی (۱ تا ۵ سال):

جوراب‌های پشمی که معمولاً دور ریخته می‌شوند، می‌توانند تا پنج سال در طبیعت باقی بمانند.

۲۱. مقوا (۲ ماه):

کارتن‌ها سریع تجزیه می‌شوند و همچنین به‌راحتی قابل بازیافت هستند.

۲۲. فویل آلومینیوم (هرگز):

فویل آلومینیومی هیچ‌گاه به طور کامل تجزیه نمی‌شود و بهتر است به‌طور کل از مصرف آن اجتناب شود.

۲۳. تور نایلونی ماهیگیری (۴۰ سال):

این تورها برای حیات‌وحش بسیار خطرناک هستند و بازیافت نمی‌شوند.

۲۴. زباله‌های غذایی (چند ماه تا چند سال):

مدت‌زمان تجزیه زباله‌های غذایی بستگی به نوع و نحوه دفع آنها دارد. برای مثال، تجزیه پوست سیب دو ماه و پوست موز شش ماه طول می‌کشد.

۲۵. بطری‌ پلاستیکی (۴۵۰ سال):

بطری‌های پلاستیکی که هر روز دور ریخته می‌شوند، ۴۵۰ سال زمان نیاز دارند تا تجزیه شوند.

۲۶. قوطی حلبی (۵۰ سال):

قلع که معمولاً در قوطی‌های مواد غذایی یا لوازم الکترونیکی استفاده می‌شود، حدود نیم قرن زمان برای تجزیه نیاز دارد.

۲۷. چرم (۵۰ سال):

چرم به دلیل فرآیندهای شیمیایی که در تولید آن به‌کار می‌رود، برای محیط زیست مضر است.

۲۸. دستمال مرطوب (۱۰۰ سال):

این دستمال‌ها به دلیل مواد پلاستیکی که در تولید آنها به‌کار رفته است، یک قرن طول می‌کشد تا تجزیه شوند.

۲۹. شیشه (بیش از یک میلیون سال):

شیشه یکی از مقاوم‌ترین مواد در برابر تجزیه است و ممکن است بیش از یک میلیون سال در طبیعت باقی بماند.