روزه در اسلام به معنای آن است که انسان برای انجام فرمان خداوند از اذان صبح تا مغرب از انجام اموری که روزه را باطل می کند، خودداری نماید. لازم نیست انسان نیت روزه را از قلب خود بگذراند یا مثلا بگوید روزه می‌گیرم بلکه همین‌قدر که براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب، کارى که روزه را باطل می‌کند انجام ندهد، کافى است و براى آن که یقین کند تمام این مدت را روزه بوده، باید مقدارى پیش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام کارى که روزه را باطل می‌کند خوددارى نماید. هنگام سحر روزه بسته می شود. هر روز در ماه رمضان دعای مخصوص خود را دارد، اما دعای سحر هنگام بستن روزه، یکی از آشناترین دعاهایی است که روزه داران در سحرهای ماه رمضان روزه را آغاز می کنند، دعایی است که امام رضا(ع) از امام باقر(ع) نقل کرده است.
سید بن طاووس در اقبال الاعمال سند این دعا را از طریق شیخ طوسی به علی بن حسن فضال و ابن ابی‌قرّه رسانده و در ضمن اعمال سحرهای ماه رمضان آورده است. همچنین مجلسی در زاد المعاد و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان دعای سحر را نقل کرده‌اند.
بدون نظر