
۱۴ مارس، روز جهانی چیپس سیب زمینی نامگذاری شده و ما نیز به همین بهانه قصد داریم تا تاریخچه این خوراکی خوشمزه و پرطرفدار را به همراه نکات جالب آن بررسی کنیم. اختراع چیپس سیبزمینی به جورج کرام نسبت داده میشود. او که در سال ۱۸۲۴ با نام اصلی جورج اسپک به دنیا آمد، فرزند یک مرد آفریقایی-آمریکایی و یک زن بومی آمریکایی از قبیله هورن بود. در سال ۱۸۵۳، کرام به عنوان آشپز در رستوران Moon’s Lake House در ساراتوگا اسپرینگز، نیویورک مشغول به کار شد. یک مشتری سفارش سیبزمینی سرخکردهاش را پس فرستاد و اعلام کرد که برشها خیلی ضخیم هستند.

گفته میشود که کرام برشهای نازکتری از سیبزمینی را سرو کرد، اما باز هم نتوانست رضایت مشتری را جلب کند. کرام که از این موضوع عصبانی شده بود، تصمیم گرفت تا برشهای به مراتب نازکتری از سیبزمینی را خرد کرده و آنها را در روغن سرخ کند تا به شکل ورقههای تردی درآید که فرد نتواند آنها را با چنگال بخورد. این بار، مشتری به جای ناراحتی از طعم چیپسها خوشحال شد. سایر مشتریان رستوران هم از این غذا درخواست کردند و همین باعث شد تا رستوران چیپسهای خاص خود به نام چیپس ساراتوگا را راهاندازی کند. کرام بعدها رستوران خود را افتتاح و این چیپسها را در منو خودش قرار داد که به تدریج در رستورانهای نیوانگلند محبوب شدند.

در اواخر دهه ۱۸۰۰، کارآفرینانی مانند ویلیام تپندن شروع به تأسیس شرکتهایی برای عرضه چیپس سیبزمینی در فروشگاهها کردند. در ابتدا، چیپسهای موجود در فروشگاهها در بشکههای بزرگ یا ظروف شیشهای نگهداری میشدند و از آنجا وزن آنها را میگرفتند. معمولاً وقتی مشتریان به ته بشکه میرسیدند، چیپسها بیات و خرد شده بود.
در سال ۱۹۲۶، زن کارآفرین کالیفرنیایی، لورا اسکادر که علاوه بر تجارت، پرستار و وکیل هم بود، روشی ابداع کرد تا دو قطعه کاغذ مومی را به هم بچسباند و از آن بستهای برای نگهداری چیپسها بسازد. این اختراع به تولید بستههای سلفونی و سپس بستههای کاغذی منجر شد که چیپسها را تازه نگه میداشت. همچنین در دهه ۱۹۲۰، دستگاه پوستکن سیبزمینی مکانیکی و سرخکن اتوماتیک نیز اختراع شدند که امکان تولید چیپسهای بیشتر را فراهم میکرد.

در اواخر دهه ۱۹۳۰، هرمان لیز، اولین شرکتی بود که توانست چیپسهای برند خود را در سراسر آمریکا به فروش برساند. امروز، شرکتهای زیادی در دنیا به تولید چیپس سیبزمینی مشغول هستند ـ از شرکتهای کوچک محلی گرفته تا تولیدکنندگان ملی و بینالمللی.
چیپسهای سیبزمینی را میتوان به صورت سرخ یا پخته، در اشکال مختلفی به مشتریان عرضه نمود؛ همچنین میتوان آنها را در انواع طعمها از جمله نمکدار، بینمک یا با طعمهایی مانند باربیکیو، خامه ترش و پیاز، پنیر چدار، سرکه و تند نیز پیدا کرد. اسنکهای سیبزمینی که اندازه و کیفیت یکسانی دارند، مانند پرینگلز، از ورقههای خشکشده سیبزمینی درست شدهاند که به خمیر تبدیل شده و دوباره شکلدهی میشوند.

۲۰ حقیقت جالب در مورد چیپس سیب زمینی
در ادامه با ۲۰ مورد از حقایق جالب چیپس سیب زمینی آشنا میشویم.
۱. لارا اسکادر اولین بسته مدرن چیپس سیبزمینی را در سال ۱۹۵۳ ساخت. پیش از این، چیپسها از طریق بشکههای چوبی به فروش میرسیدند یا با قاشق از داخل کانترهای شیشهای برداشته میشدند.
۲. برخلاف تصور عموم، بستههای چیپس سیبزمینی را به جای هوا، با گاز نیتروژن پر میکنند؛ نیتروژن مانع از اکسیداسیون یا کهنه شدن چیپسها میشود.

۳. صدای خرد شدن چیپس به هنگام خوردن، سبب لذت بردن بیشتر از این خوراکی میشود؛ افرادی که هنگام خوردن چیپس مشغول گوش دادن به چیزی با هدفون بودند، گزارش کردند که از خوردن چیپس، خیلی سریعتر از حالت عادی خسته شدند.
۴. آمریکاییها سالانه حدود ۱.۸۵ میلیارد پوند چیپس سیبزمینی میخورند که معادل حدود ۳ کیلوگرم به ازای هر نفر است.
۵. در تاریخ ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۳، شرکت Corkers Crisps در پیمور انگلستان، بزرگترین بسته چیپس سیبزمینی را با وزن ۱,۱۴۱ کیلوگرم ساخت.

۶. چیپس سیبزمینی اصلیترین عامل افزایش وزن تلقی میشود، زیرا چربی بسیار بالایی داشته و به شدت اعتیادآور است.
۷. برای تولید سالانه چیتوز (اسنک پنیری ترد) در آمریکای شمالی، حدود ۴۱.۶ میلیون لیتر شیر مصرف میشود.
۸. چیتوز در سراسر جهان در ۵۰ طعم مختلف عرضه میگردد، از جمله طعم پپسی گازدار در ژاپن، کچاپ در لهستان، توت فرنگی در روسیه و طعم بادامزمینی در اروپا.
۹. چیتوزها را طوری طراحی کردهاند که به شدت اعتیادآور باشند. چیتوز به سرعت در دهان آب میشود به طوری که مغز تصور میکند هیچ کالری در آنها وجود ندارد. با این حال، تنها ۲۱ عدد چیتوز حاوی ۱۵۰ کالری و ۱۰ گرم چربی است.

۱۰. تقریباً ۱۳ میلیون کیلوگرم چیپس، در طول مسابقات سوپربول مصرف میشود.
۱۱. در هر بسته از چیپسهای برند لیز، از چهار تا پنج عدد سیبزمینی استفاده میکنند.
۱۲. یک نوع چیپس سیبزمینی به نام The Whole Shabang وجود دارد که به آن چیپس زندان میگویند، زیرا فقط در زندانها فروخته میشود. طعم فوقالعاده خوشمزه این چیپسها باعث شد تا زندانیان سابق برای پیدا کردن این خوراکی در خارج از زندان، گروهها و صفحات فیسبوک زیادی راهاندازی کنند.
۱۳. زمانی که شرکت فریتو لی در سال ۲۰۱۰ بستهبندی قابل کمپوستی (قابلیت تجزیه در طبیعت) را برای برند Sun Chips معرفی کرد، مشتریان متوجه شدند که صدای این بسته جدید بهطور قابلتوجهی بلندتر از بستههای قبلی است. صدای این بسته ۹۵ دسیبل اندازهگیری شد که معادل صدای یک موتور سیکلت بود. تولید این بسته در سال ۲۰۱۱ متوقف گردید.

۱۴. شرکت Mike-sells Potato Chips که در سال ۱۹۱۰ تأسیس شد، قدیمیترین شرکت تولیدکننده چیپس سیبزمینی در آمریکا محسوب میشود. اگرچه شرکت Tri-Sum Potato Chips مستقر در نیوانگلند نیز ادعا میکند اولین تولیدکننده چیپس سیبزمینی در آمریکا است.
۱۵. چیپس سیبزمینی برند Fail Chips، حاوی تکههای ریز و خرد شدهای از چیپس است که معمولاً در انتهای بسته آن مشاهده میشود. تولیدکنندگان این محصول معتقدند که این ذرات چیپس خوشمزهترین بخش این خوراکی است.
۱۶. چیپس لیز اولین خوراکی بود که در تلویزیون تبلیغ شد.

۱۷. مردی در اوهایو به اختلالی به نام سندروم خودآبجوسازی (Auto-brewery syndrome) مبتلا است. به این معنی که بدن او چیپس سیبزمینی را در معدهاش به الکل تبدیل میکند.
۱۸. زنان معمولاً بیشتر از مردان تنقلات مصرف میکنند. در میان تمام جنسیتها، تنقلات مورد علاقه شامل میوههای تازه، شکلات، چیپس سیبزمینی، بیسکوییت و ماست میشود.
۱۹. به طور میانگین، در ایالات متحده، محبوبترین زمان برای خوردن چیپس دوریتوس بین ساعت ۸ شب تا نیمهشب است.

۲۰. ذرتی که برای تهیه دوریتوس استفاده میشود، در تمام قارههای جهان به جز قطب جنوب کاشته میشود.
بدون نظر