گشتی در پارک های تهران [قسمت دوم]

از پارک جمشیدیه تا پارک نیاوران

در قسمت اول سلسله گفتارهای گردشگری در پارک های تهران با سرویس گردشگری روزیاتو، ۹ پارک قدیمی و معروف تهران را از پارک ساعی تا بوستان ولایت در جنوب پایتخت را معرفی کردیم. بخش سوم این گفتار هم به سایر پارک های پایتخت اختصاص یافته است.

همان طور که قبلا اشاره شد، در تهران و در پارک های بزرگ این کلانشهر دودآلود شلوغ، فضاهایی وجود دارد که امکانات خاصی در اختیار شهروندان خوش نشین تهرانی قرار گرفته است.

از ماهی گیری و قایق رانی گرفته تا درشکه سواری در بوستان رازی تهران تا امکانات فرهنگی و هنری و ورزشی که در پارک دانشجو و پارک هنرمندان و پارک ساعی مشاهده می کنیم. همه و همه، فرصت خوبی برای گردشگری شهری در روز های زیبای پاییز ۹۵ است.

ده ها پارکی که در تهران قرار دارد، می تواند آخر هفته لذت بخشی را برای عاشقان تهران گردی که فرصت گردش در اطراف تهران و لذت بردن از آبشار ها و دنیای گردشگری زیر زمینی اطراف پایتخت (غارها) ندارند، فراهم کند. این فرصت را از دست ندهید و حداقل برای یک بار هم که شده در سال ۹۵،‌ بوستان های بزرگ قدیمی و جدید تهران را که بعضی از آن ها را شاید باور نکنید، تماشا کنید.

امروز قصد داریم شما را به پارک های مناطق شمالی و شمال شرق پایتخت ببریم. با ما در گردشگری در پارک جمشیدیه تا پارک نیاوران، همراه باشید، از جمشیدیه تا نیاوران.

پارک جمشیدیه

پارک جمشیدیه، نامی آشنا برای طهرانی های قدیم و بعضا جدید است. جایی که در دهه شصت و هفتاد، از تفرج گاه های اصلی شهر تهران محسوب می شد اما امروزه به مدد ساخت بوستان های بزرگی در شهرک غرب و بزرگراه حقانی، بیش تر پاتوق آخر هفته های برخی از شهروندان ساکن نقاط شمالی شهر شده است.

پارک جمشیدیه جایی است که اگر به سمت خیابان نیاوران (خیابان شهید باهنر) بروید، روبروی کلانتری نیاوران،‌ خیابان سر بالایی تندی به نام امیدوار است که در انتهای این خبایان، پارک جمشیدیه قرار دارد. اردوگاه شهید باهنر نیز در وسط این خیابان با سربالایی تند قرار دارد.

در واقع بوستان جمشیدیه یا پارک سنگی جمشیدیه از زیبا ترین و دیدنی‌ ترین بوستان‌ های تهران است و با مساحتی حدود ۱۰ هکتار در انتهای خیابان شهید باهنر (نیاوران) واقع شده و از شمال به کوه کُلَکچال، از جنوب به باغ دولو، از شرق به خیابان جمشیدیه و از غرب به جاده کلکچال محدود است. از ویژگی‌های این‌پارک، دریاچه، آبشار مجاور و نیز آبنماهای سنگی است که جلوه‌ای خاص دارند. همچنین این پارک در ابتدای مسیر اصلی صعود به پناهگاه کُلَکچال قرار دارد.

رفتن به این پارک بدون خودرو،‌ تقریبا سخت است. پارک جمشیدیه، در گذشته باغی بوده که تحت تملک فردی به نام جمشید الدوله قرار داشت و گویا قصد راه اندازی خانه سالمندان داشت. اما بعد ها قسمت وسیعی از ملک خود را به بلدیه تهران داد و امروز این منطقه با نام وی یا همان پارک جمشیدیه نامیده می شود.

پارک جمشیدیه بر خلاف خیلی از پارک های مسطح تهران، پارکی پر از سراشییی و پیچ های تند است. مکانی خنک به خصوص در تابستان و سرد درنیمه دوم سال. چشم انداز زیبای تهران هم از پل طبیعت و هم از پارک جمشیدیه و حتی از پارک پرواز سعادت آباد بسیار دیدنی است.

یکی از مقولاتی که در بازدید از پارک جمشیدیه بهتر است به آن توجه کنید، نظم موجود در نحوه قرار گیری درختان پارک است که کاملا طبیعی ایجاد شده و گیاهانی هم چون بید مجنون، چنار، نارون، زبان گنجشک، افرای سیاه، سرو، بلوط، سیب و گلابی در آن دیده می شود. کف پوش های ناهموار در سطح پارک هم چنان مشاهده می شود که امیدواریم با رسیدن فصل سرما و یخ، این قسمت مرمت شود.

البته این ناهمواری ها، تا حدودی حس گردش در پارک های جنگلی را برای شما تداعی می کند. اما برای کسانی که با مشکلات حرکتی مواجه هستند و به قولی پا درد دارند، راه رفتن در این پارک توصیه نمی شود.

یکی از قابلیت های پارک جمشیدیه مثل بوستان جوانمردان شهرک غرب تهران، قرار گیری تندیس هایی در سراسر پارک است که بر روی آن، مضامین فرهنگی و هنری و فلسفی و ادبی از مشاهیر فرهنگ و ادب این سرزمین نقش بسته است. این حرکت خوب مناسب است تا در جاهای دیگر شهر نیز دیده شود.

امکانات پارک جمشیدیه عبارتند از نگارستان، آمفی تئاتر، آلاچیق  و برکه و آب نمای زیبا که در کنار بوفه های مختلف این پارک، آخر هفته جالب و خاطره انگیزی را برای شما خلق می کند. توجه داشته باشید که این پارک در روز های ۵ شنبه و جمعه ، ده ها برابر روز های عادی هفته، گردشگر دارد.

دیدار از این بوستان سنگی در نقطه شمالی پایتخت را فراموش نکنید. گفتنی است، پارک جمشیدیه با مساحتی به وسعت ۶۹ هزار متر مربع، در سال ۱۳۵۵ احداث رسمی شد و در شهرداری ناحیه ۱ تهران قرار دارد.

نشستن بر روی صندلی های چوبی که در زیر پای شما برگ درختان زرد رنگ جمشیدیه قرار دارد، صبحانه و نهار دل انگیزی را سبب می شود که تجربه آن با دوستان و خانواده خالی از لطف نیست.

پارک قیطریه

پارک قیطریه از جمله پارک های خیلی قدیمی تهران و حتی ایران است. قدمتش به بیش از یک و نیم قرن پیش باز می گردد. این منطقه در زمان اتابک اعظم توسط فردی به نام صارم الدوله که از نوادگان خاندان قاجار بود، ساخته شد. پس از صارم الدوله، به نوادگانش رسید و در سال ۱۳۵۲ به خاطر این که بخش هایی از پارک در محدوده شهری واقع شده بود، توسط شهرداری  وقت به پارک تبدیل شد.

در سال ۱۳۷۲ نیز، بقیه قسمت های این باغ شخصی  توسط شهرداری تهران خریداری شد و اکنون پارک قیطریه، یکی از پارک های جذاب و خاص پایتخت به شمار می رود.

جایی که هم چون پارک ساعی، تجربه حرکت تو در تو را به گردشگران می دهد و فضای جالبی دارد. این منطقه برای پیاده روی مناسب است و فرصتی برای گذر از زیر درختان تنومند بیش از ۱۰۰ سال را برایتان فراهم می کند.

طراحی این پارک به صورت آزاد بوده و در آن از خطوط غیر منظم استفاده شده است. پوشش گیاهی خاصی دارد که از آن جمله می توان به اقایقا، بلوط، گردو،‌ افرا، سروه نقره ای، بید مجنون و کاج مشهدی و درختچه هایی نظیر زالزالک، نرگس درختی و زرشک گز اشاره نمود.

در این پارک، فرهنگسرای ملل وجود دارد و نگارخانه امیرکبیر  که میزبان نمایشگاه های داخلی و خارجی بسیار است. این پارک در خیابان قیطریه،‌ نرسیدیه به میدان پیروز واقع شده است. این پارک در مساحتی به وسعت ۱۲۲ هزار مترمربع در سال های آخر رژیم طاغوت به بهره برداری رسید.

پارک ملت

به عبارتی، شاید یکی از ۵ پارک معروف تهران و ایران، در خیابان ولیعصر تهران واقع شده و مساحت آن حدود ۲۸۱ هزار مترمربع است. ساخت این پارک در دو مرحله در دهه چهل و پنجاه شمسی انجام شد. بخش اول این پارک که به کنار جاده معروف بود به موازات خیابان ولیعصر در قطعه ای از پیاده رو ساخته شد که البته زمانی در دستور کار قرار گرفت که دیگر خبری از نرده های بزرگ پارک نبود!

بخش بعدی در سال ۱۳۵۳ که به سبک پارک های انگلیس و توسط شخصی به نام پولسن احداث شد. پوشش گیاهی متنوعی در پارک ملت مشاهده می شودکه از آن جمله می توان به چنار، اقاقیا، صنوبر، کاج تهران، بید نارون انواع درختچه ها نظیر: ارغوان، تروی، بوداغ، سواغو لیکی و البته گونه های نادی از کاج کاشفی، گزار، نادر بلوط و سید الاشجار اشاره کرد.

بخشی از پارک صاف بوده و عاشقان اسکیت همواره از آن استفاده می کنند. ورودی پارک، نماد های جالبی در آن قرار گرفته که پس از گذر از آن، به پله ها می رسید که قسمت دوم پارک در واقع از آن جا شروع می شود.

جایی که کافی شاپ  و قفس حیوانات و فضای باز برای دیدن آهو و دریاچه مصنوعی قدیمی پار در آن واقع شده است. تندیس مشاهیری از جمله سعدی، فردوشی، شهریار و نیما یوشیج در این پارک دیده می شود.

بخشی از پارک ملت که برای نمایش حیات وحش طراحی شده، شما را به دیدن طاووس، فنج، شتر مرغ و مرغ عشق می برد. آب نماهای بزرگی که در این پارک قرار دارد به خصوص فواره مرکزی، جلوه خاصی به گردشگری پاییزی در این پارک می بخشد.

دریاچه بزرگ پارک ملت، روزگاری فرصت خوبی برای قایقرانی اهالی شمال شهر بود. اولین آب نمای موزیکال ایران در این بوستان قرار دارد. اگر به بخش غربی پارک بروید، محوطه استقرار نخستین قطار دیزل مشهور به قطار دودی که در سال ۱۸۸۷ میلادی در این مکان احداث شده بود، قابل رویت است.

از پارک ملت پیاده می توانید به پردیس ملت رفته و از فیلم های این سینمای مدرن تازه ساخت نیز لذت ببرید. این سینما ۵ سالن دارد که جدید ترین فیلم های در حال اکران سینمای ایران در آن به نمایش در می آید.

پارک ملت از جمله پارک های شهر است که همیشه شلوغ و مخاطبان زیادی دارد.

پارک نیاوران

پارک نیاوران نیز از جمله پارک های معروف ایران است. کاخ نیاوران و فرهنگسرای نیاوران، تقریبا نزدیک این پارک است و اگر شما به پارک نیاوران بروید، می توانید به صورت پیاده، از برنامه های مفرح فرهنگسرای نیاوران به خصوص گالری هنری آن استفاده کنید. هم چنین با قدم زدن در کاخ نیاوران، ۱۰۰ سال تاریخ معاصر کشور را شاهد خواهید بود.

درباره کاخ نیاوران و ظرفیت های گردشگری شهری آن، در چند ماه اخیر مطالب متنوعی ارائه کردیم. همواره در گردشگری پارکی، از ظرفیت های گردشگری و فرهنگی اطراف این مراکز طبیعی نیز بهره مند شوید. پارک نیاوران در گذشته با نام صاحبقرانیه شناخته می شد و در تملک یکی از بازماندگان قاجار بود.

در سال ۱۳۴۰ هجری شمسی به دستور شاه مخلوع، با طراحی سردار افخمی به بوستانی بزرگ تبدیل شد و در طراحی آن تلاش شد تا معماری باغ ایرانی در آن لحاظ شود. پوشش گیاهی متنوعی در پارک نیاوران شاهد هستیم که عبارتند از: میخک هندی، سرو، چنار، کاج، بید مجنون، بید فردی، ماگنولیا. گیلاس غازی و کورئوس.

در پارک نیاوران که عصر ها کنار حوض آب بزرگ محوطه مرکزی اش، پاتوق خانم ها و آقایان نیاورانی برای پیاده روی عصر گاهی و صبحگاهی می شود،‌ امکانات متنوعی در اختیار شهروندان تهرانی قرار دارد که از آن جمله می توان به ساختمان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، آمفی تئاتر، زمین تمرین اسب سواری، سالن ورزشی بانوان و هم چنین استخرهای بزرگ و محوطه چنار ۱۵۰ ساله نام برد.

همه این ها در منطقه ای به وسعت شصت و یک هزار متر مریع در دسترس بوده و در شهرداری منطقه ۱ تهران واقع شده است. پارک نیاوران، در ابتدای خیابان شهید باهنر قرار داشته و اگر آخر هفته های پاییز را در آن جا سر کنید، محیطی جالب خواهد بود مخصوصا با پیتزا فروشی ها و کافی شاپ های اطراف.

پارک طالقانی

تپه های عباس آباد، برای بزرگ تر ها،‌ جایی نوستالژیک در تاریخ سیاسی معاصر کشور است. محل کنونی این پارک،‌ در روستایی به همین نام قرار داشت که محلی برای کارهای کشاورزی بود. هم چون بخشی هایی از شهرک غرب تهران.

این زمین ها در تملک بانک کشاورزی قرار داشت که بعدها طبق قانون،‌ شرکت نوسازی عباس آباد آن را خریداری نمود و با تصویب برنامه نوسازی در سال ۱۳۵۰، یک مشاور انگلیسی به نام اوییس دیویس، کار طراحی و مهندسی آن را بر عهده گرفت. طرح فضای سبز و آبیاری پارک طالقانی توسط مهندسان اسپانیایی ادامه یافت و در نهایت در سال ۱۳۶۰ پارک طالقانی راه اندازی شد.

طرح پارک طالقانی کمی عجیب است و حالت حلزونی دارد. از سال ۱۳۶۹ تا کنون نیز شهرداری منطقه ۳ وظیفه مدیریت پارک را بر عهده دارد. برای کسانی که قبلا از این پارک استفاده کردند،‌ نام هایی هم چون عباس آباد، پارک جهان کودک و تپه های داوودیه، معروف است.

چشم انداز های مشرف به تهران از جمله جذابیت های این پارک به شمار می رود. پوشش گیاهی این پارک نیز هم چون دیگر پارک های تهران، جالب توجه است که از آن جمله می توان به نارون، سپیدار های متعدد، چنار، انجیر و سرو و درختچه های زیبایی از جمله نادر بلوط همیشه سبز و یاس زرد اشاره کرد.

پارک طالقانی با وسعت ۲۳۰ هزار متر مریع از جمله جاهایی در تهران است که می توان با مترو به آن رسید. کافی است ایستگاه مترو حقانی رفته و پس از پل بزرگراه مدرس، از این مجموعه تفریحی نزدیک پل طبیعت تهران استفاده کرد.

راه های چوبی در داخل تپه های سبز داوودیه، از جمله فضای نوستالژیکی است که برای پیاده گرد ها در پاییز ۹۵، فضای جالبی را خلق می کند.

پارک لویزان

پارک لویزان تهران از جمله پارک هایی است که مصنوعی نبوده و در واقع بخشی از جنگل های لویزان محسوب می شود. این پارک در سیزده کیلومتری شرق پایتخت قرار دارد و از بزرگ ترین فضاهای سبز زیبای تهران به شمار می رود. چشم اندازهای زیبا و محیطی جذاب، آخر هفته های خیلی ها را در این منطقه سپری می کند.

در پارک لویزان می توانید با وسیله شخصی تردد کنید و آب و هوای خنک و منطقه سرسبز لویزان در طول هفته بهره مند شوید. پوشش گیاهی لویزان نیز جالب توجه است و گیاهان مختلفی از جمله: چنار، کاج سرو خمره ای، عرعر، ارغوان، سرو نقره ای و مو در آن مشاهده می شود.

پارک جنگلی لویزان، حفاظت شده بوده و امکانات زیادی برای قشر های مختلف سنی دارد که از ان جمله می توان به زمین بازی کودکان، زمین های ورزشی و زمین تنیس اشاره داشت.

در بخش هایی از این پارک، قهوه خانه سنتی، هتل و رستوران، آلاچیق، سرویس بهداشتی و یگان ویژه نیروی انتظامی به چشم می خورد. برای رفتن به این پارک به خیابان هنگام،‌ ابتدای چهار راه استقلال مراجعه کنید. دفتر پارک نیز با شماره ۷۷۴۴۶۸۶۲ در دسترس خواهد بود.

پارک پلیس

پارک پلیس، از جمله دیگر پارک های کم تر شناخته شده تهران است که در منطقه تهران پارس فعلی قرار دارد. این پارک پیش تر به نام باغ مجید آباد یا باغ اناری معروف بود. نوع طراحی به کار گرفته در این پارک به صورت مختلط بوده و معماری منظر منحصر به فردی در شرق تهران دارد.

پوشش گیاهی پارک پلیس شامل: انار، گیلاس، چنار، سرو و سدروس است .

زمین بازی و پارک ترافیک کودکان و محوطه آب نما و سینمای چند بعدی از جمله خدمات این محوطه پارکی شمال شرق تهران به شمار می رود.

پارک ۵۱۶ هزار متر مریعی پلیس را که در سال ۱۳۸۲ احداث شد در شهرداری منطقه ۴ تهران مشاهده کنید.

پارک  آب و آتش

جایی که هم رستوران های متنوع دارد، هم کافی شاپ هایی با نوشیدنی های غربی و شرقی وهم فضایی رمانتیک که تقریبا در هیچ جای تهران نمی توانید چنین محفلی را در یک جا مشاهده کنید. پارک آب و آتش و پل طبیعت زیبای آن که بر روی بزرگراه مدرس واقع شده، یکی از جلوه های معماری مدرن شهری ایران را به تصویر می کشد.

شرکت کاسپین پردیس در سال ۱۳۸۸ کار طراحی این مجموعه را بر عهده گرفت و از ویژه گی های آن می توان به رقص آب و آتش در نمای میانی آن اشاره کرد. این پارک توسط پل هایی به پارک طالقانی متصل شده که استفاده کنندگان از این پارک،‌ در واقع امکان تردد در ۲ پارک را به طور همزمان تجربه می کنند.

البته تردد بر روی پل طبیعت از ساعت ۱۲ تا ۶ صبح ممنوع است. ۴ برج آتش در ورودیه پارک و چادری ۷۰۰ متری با روی گردان ۳۷۰ نفری که برای اجراهای هنری در ایام مختلف سال استفاده می شود، از جمله امکانات پارک محسوب می شود.

مسیر کالسکه رانی، راه چوبی که یکی از فوت کورت های غیر پاساژی ایران محسوب می شود، از جمله دیگر خدمات اضافه شده به این پارک است. در این پارک می توانید دوچرخه و Segway اجاره کرده و لذت گردش در این پارک زیبا را مخصوصا در شب های پاییزی تجربه کنید.

برای رفتن به این پارک، از خیابان آفریقا استفاده کنید که در انتهای کوچه ژوبین، فضای زیبایی قرار دارد که حتما به دیدنش حداقل برای یک بار در نیمه دوم سال ۹۵ می ارزد.

طراح پل طبیعت پارک  آب و آتش

پل طبیعت، سازه ای ۲ هزار تنی بوده که یکی از نمادهای معماری مدرن شهری پایتخت را به خود اختصاص می دهد. در سال ۱۳۸۸ خورشیدی فراخوانی از سوی شرکت نوسازی عباس‌آباد در رسانه‌ها منتشر شد و طراحی این پل در قالب یک مسابقه انجام و عملیات اجرایی آن از اواخر ۶ ماه دوم سال ۱۳۸۹ آغاز گردید.

پیش از اینکه مسابقه طراحی پل طبیعت برگزار شود، مهندسان شرکت نوسازی عباس‌آباد پژوهش‌های اولیه‌ای را درخصوص ویژگی‌های این پل انجام دادند. کارشناسان این شرکت چند مورد مهم را در طراحی این پل مدنظر قرار دادند که اولین اولویت توجه به مسائل محیط‌زیست در طراحی این پل بود.

با توجه به اینکه پل طبیعت در نقطه‌ای واقع شده است که تمامی شاهراه‌های پایتخت مانند بزرگراه مدرس، همت، حقانی و رسالت از بالای این پل به خوبی دید دارد، نمای خوبی را به سطح شهر داده است.

لیلا عراقیان در سال ۱۳۸۷ در مسابقه طراحی پل طبیعت شرکت کرد. در سال ۱۳۸۸ طرحش برگزیده شد. پل طبیعت در سال ۱۳۹۳ خورشیدی افتتاح گردید.

پل طبیعت ۳ طبقه دارد، طبقه اول ۱۴۵۰، طبقه دوم ۲۸۷۰ و طبقه سوم ۵۷۱ مترمربع است. همچنین قرار است در طبقه سوم انواع فضاهای تفریحی از نمایشگاه و کافی‌شاپ گرفته تا گالری و رستوران‌های متنوع به‌عنوان یک مقصد گردشگری جذاب ایجاد گردد. پیش‌بینی فضاهای مکث روی پل و طراحی مبلمان شهری مناسب و هماهنگ با ویژگی‌های این سازه از نکاتی است که در طراحی این پل مدنظر بوده است.

لیلا عراقیان در رشته ریاضی دیپلم گرفت و به نقاشی هم علاقه داشت. از این که می‌دید معماری ترکیبی از ریاضیات و نقاشی است به این رشته علاقمند شد. در سال ۱۳۸۰ خورشیدی در دانشگاه شهید بهشتی تحصیل در رشته معماری را آغاز کرد.

این پل، بازتاب های بسیاری در رسانه های مکتوب و تلویزیونی جهان داشته است.

پارک ملی خجیر

پارک ملی خجیر، از جمله پارک های قدیمی ایران است. قدمتش به سال ۱۱۳۳ باز می گردد.

پس از انقلاب، نگهداری آن به عنوان سازمان حفاظت از محیط زیست سپرده شد و در سال ۱۳۶۱ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد.

در واقع این پارک،‌ از جمله پارک های کشور بوده که در فهرست میراث ملی ایرانیان قرار دارد. این پارک از جمله قدیمی ترین مناطق حفاظت شده در خاورمیانه به شمار می رود.

پارک خجیر، بهشت گیاه شناسان و طبیعت گرد ها بوده و در آن پوشش های گیاهی و جانوری مختلف وجود دارد. پوشش گیاهی خاص آن عبارتند از: داغداغان،‌ چنار، سپیدار، بید، زالزالک، زبان گنجشک، عرعر، اقاقیا، تنرگس، تمشک، روناس، شیر خشت، سیاه تاو و افرا.

در پارک حفاظت شده خجیر، حیوانات وحشی بسیاری یافت می شود که از آن جمله می توان به پلنگ، کفتار، روباه، گربه وحشی، شغال، خرگوش و قوچ، بز و گراز اشاره داشت. خزندگان این پارک نیز در نوع خود خاص هستند که از آن جمله می توان به مارشتری، یله مار، سوسن مار، افعی، قورباغه و مارپلنگی اشاره داشت.

گفتنی است برای ورود به این پارک، نیاز به مجوز سازمان حفاظت از محیط زیست دارید و بازدید عمومی ندارد. انتهای اتوبان شهید بابایی پارک خجیر قرار دارد که حدود ۱۰۰ میلیون متر مربع وسعت دارد.

پارک ملی سرخه حصار

از جمله دیگر  پارک های حفاظت شده کشور، می توان به پارک سرخه حصار تهران اشاره کرد که در زمان سلطنت آقا محمد خان قاجار احداث شد. این مکان به واسطه این که جاجرود در قرق ملوکانه قرار داشت، در زمان تاج گذاری فتحعلی شاه، خجیر و سرخه حصار به آن اضافه شد و در سال ۱۲۱۰، حد فاصل اراضی و کوه های جاجرود و ورجین، بنام تلووه هزار دره نیز به تملک شاه در آمد.

با اضافه شدن کوه های اراکوه و قره اقاج به منطقه در سال ۱۳۴۲، وسعتش به ۱۳۰ هزار هکتار رسید. در سال ۱۳۵۰، بخشی دیگر از زمین ها، مانند ده ترکمن از اهالی خریداری شد و کل منطقه،‌ به شکارگاه سلطنتی تبدیل شد.

شکارگاه سرخه حصار پس از انقلاب، در اختیار سازمان حفاظت از محیط زیست کشور قرار گرفت و بخشی به عنوان پارک ملی و بخشی به عنوان منطقه حفاظت شده به شمار می رود. امروزه این منطقه به عنوان پارک جنگلی، پذیرای مشتاقان بسیاری است.

پوشش گیاهی متنوع آن در نوع خود دیدنی است که از آن جمله می توان به کاج، سرو،‌ اقاقیا، زبان گنجشک، افرا و بلوط اشاره کرد.

خیلی ها آخر هفته برای دوچرخه سواری به جای چیتگر و بوستان جوانمردان ونهج البلاغه، به این مکان می روند که سالن کشتی و مسیر آموزش ترافیک و کمپ بازپروری معتادان و آب نمای سنگی نیز در اختیار دارد.

آلاچیق ها و فضای باربکیو این پارک، همانند بوستان جوانمردان،‌ فضای جالبی را به تصویر می کشد.

این پارک را در انتهای خیابان دماوند، جنب ترمینال شرقی مشاهده کنید. این پارک در مساحتی به وسعت ۸.۵ میلیون متر مربع قرار دارد و سال ۱۳۵۰ هجری شمسی احداث و به بهره برداری رسید.

باغ ایرانی

یکی از پارک های جدید و تنها پارک خصوصی کشور است که وقتی وارد آن شوید، نرده ها و درب های ورودی و خروجی آن، کمی تعجب شما را بر می انگیزد. این پارک،‌ دارای معماری فوق العاده و طراحی خاص است. ویژگی این باغ و عناصر معماری منظرش، نظر گردشگران داخلی  و خارجی را به خود جذب کرده به گونه ای که در سایت های معروف گردشگری مانند تریپ ادوایزر هم به آن اشاره شده است.

این پارک، در محل یک باغ قدیمی وقف شده قرار دارد و از درختان قدیمی و طراحی فوق العاده ای برخوردار است. پوشش گیاهی متنوع آن، به معنی کامل کلمه،‌ باغی کوچک را در ده ونک تهران در معرض دید علاقمندان قرار داده که می توان از آن جمله به شیر خشت، برگ تو، زرشک، انواع رز و نسترن اشاره کرد. باغ به مساحت ۲ هکتار، همه روزه پذیرای بازدید علاقمندان است.

آب نماهای سراسر پارک شما را به یاد باغ های کرمان و شیراز می اندازد. مخصوصا محوطه باغ فین کاشان که برای حرفه ای های گردشگری‌،‌ فضای نوستالژیکی را تداعی می کند.

بخش های مختلفی در باغ ایرانی قابل مشاهده است که از آن جمله می توان به :‌کوشک مرکزی با کاربری رستوران، باغ راه های اصلی چنارستان، آب نماهای محوری در طول مسیر، آب نمای مجزا در سطح پارک و کتابخانه عمومی و زمین بازی اشاره کرد.

درباره این باغ در گفتاری مجزا بیش تر خواهیم گفت. به هر حال،‌ پاییز گردی در تهران را به این مکان زیبا و منحصر به فرد نیز اختصاص دهید.

[ منابع: شهرداری تهران، سازمان پارک ها و فضای سبز شهرداری تهران، همشهری آنلاین، خبرگزاری ایسنا ]