ایالات متحده در ۱۹ اکتبر ۱۸۶۷ منطقه آلاسکا را از امپراطوری روسیه و بر اساس معاهده ای که به تایید سنا رسید خریداری کرد. روسیه در طول نیمه اول قرن هجدهم میلادی در آمریکای شمالی حضوری ثابت یافت اما روسی های اندکی در آلاسکا ساکن شدند. بدنبال جنگ کریمه، الکساندر دوم امپراطور وقت روسیه شروع به بررسی امکان فروش آلاسکا کرد زیرا دفاع از آن در جنگ های آینده در مقابل رقیب اصلی شان در آن دوران، بریتانیا، دشوار بود. بدنبال پایان جنگ های داخلی ایالات متحده، ویلیام سوارد وزیر امور خارجه سابق این کشور با ادوارد دو استوکی وزیر کشور وقت روسیه وارد مذاکره شد و این دو بر سر خرید آلاسکا به توافق رسیدند.
این خرید ۵۸۶.۴۱۲ مایل مربع جدید به قلمرو ایالات متحده در ازای ۷.۲ میلیون دلار اضافه کرد که معادل ۱۳۲ میلیون دلار امروزی است. اما در آستانه ۱۵۰امین سالگرد این نقل و انتقال ، برخی ملی گرایان روسی که فروش آلاسکا را اشتباه می دانند هنوز از این موضوع خشمگین هستند. ولادیمیر کولیچف که یک تاریخ نگار است شعری مشهور خطاب به الکساندر دوم نوشته که حاوی این عبارت است: «همراه با آلاسکا، شما مردم روس خود را نیز فروختید». یک مجله نظامی با نام Military-Industrial Courier نیز مقاله ای با عنوان «آلاسکایی که از دست دادیم» نوشته و در آن از نقش آلاسکا برای امروز روسیه نوشته است. آندری زنامنسکی که استاد تاریخ دانشگاه ممفیس است می گوید که این واکنش روس هایی ملی گرا به موضوع آلاسکا تعجب برانگیز نیست.
او در سال ۲۰۱۷ در این باره چنین گفته است: «این یک شرایط قابل درک برای ملی گراهاست که می خواهند روسیه گسترش پیدا کرده و استعمارگری کند. این درخواست ها با گفتمان ملی که می گوید نگاه کنید آمریکایی ها با ما چگونه رفتار می کنند، متناسب است». بدین ترتیب شایعاتی در مورد تلاش کرملین برای الحاق آلاسکا به خاک خود به گوش می رسد، همان کاری که در سال ۲۰۱۴ در مورد منطقه کریمه رخ داد. در یک نشست پرسش و پاسخ در سلا ۲۰۱۴، ولادیمیر پوتین ۶۸ ساله در پاسخ به سوالی در مورد امکان الحاق آلاسکا به روسیه چنین گفت:«از این موضوع بسیار خوشحال خواهیم شد. آلاسکا به چه دردتان می خورد؟ ما یک کشور شمالی هستیم. ۷۰ درصد از خاک ما در شمال و بالاترین نقاط شمال قرار دارد».
رییس جمهور روسیه، همچنین به این موضوع اشاره کرد که آلاسکا بسیار سرد است. با این وجود هنوز هم ملی گراهای روسی زیادی هستند که می خواهند بین روسیه و قلمرو سابق خود که اکنون جزئی از خاک ایالات متحده به شمار می آید ارتباط برقرار کنند. در سال ۲۰۰۸، پوتین از نقشه خود برای راه اندازی یک خط ذراه آهن از طریق تنگه برینگ به عنوان بخشی از یک پروژه بزرگ تر تا سال ۲۰۳۰ خبر داد. یک تونل ۶۰ مایلی در زیر تنگه برینگ ساخته شده که چوکوتکا در شرق دور روسیه را به آلاسکا متصل خواهد ساخت. ایده مرتبط کردن شرق دور روسیه به شمال دور ایالات متحده از زمان پایان قرن نوزدهم بارها مورد توجه قرار گرفته و پیشنهاد شده است.
اگر چه برنامه هایی برای ساختن پل روی تنگه برینگ- که تنها ۵۵ متر عمق داشته و امواج بسیار وحشی دارد- وجود داشت اما ایده ساخت تونل کاربردی تر و عملی تر به نظر می رسد زیرا تنگه برینگ در منطقه موسوم به حلقه آرکتیک واقع شده و هر گونه ساختار فولادی به دلیل سرمای شدید در معرض آسیب قرار خواهد داشت. گفته می شود که تحقق این پروژه به صدها میلیارد دلار بودجه نیاز خواهد داشت. در قسمت روسی این تونل به ۱۸۰۰ مایل راه آهن جدید نیاز بوده و آلاسکا نیز باید ۷۵۰ مایل راه آهن بسازد. چیزی که این راه ارتباطی را پیچیده تر می سازد تفاوت در ابزارها و معیارهای روسیه و ایالات متحده در زمینه خطوط راه آهن است. به همین دلیل پروژه متصل کردن روسیه و آلاسکا هنوز در حد یک ایده باقی مانده است.
بدون نظر