احتمالا چهره ی ریس تامپسون را قبلاً دیده اید اما به احتمال زیاد اگر او را توی خیابان ببینید نمی شناسید. او در ۵ سالگی در فیلم بسیار پرفروش «تایتانیک» بازی کرد. او نقش «پسرک ایرلندی»، مسافر درجه سه ای که همراه با مادر و خواهرش مرگ تراژیکی را تجربه می کند، بازی می کند.
به گزارش Insider، در فیلم، تامپسون در سه صحنه ظاهر می شود و یک خط دیالوگ دارد. امروز تامپسون ۲۵ ساله، مدیر دیجیتال مارکتینگ Brian Head Resort، اقامتگاه تفریحی مختص اسکی و اسنوبرد سواری در یوتا است.
او چیز زیادی از سر صحنه «تایتانیک» ـ فیلمی که ۲.۲ میلیارد دلار فروش جهانی داشته و بر طبق Box Office Mojo دومین فیلم پرفروش جهان است ـ به خاطر نمی آورد.
اما هر سال، تامسپون برای نقش آفرینی اش در فیلم، یک چک دریافت می کند. تامپسون پس از پیروزی در یک مسابقه استعدادیابی کودکان، کارش را به عنوان مدل شروع کرد. زمانی که ۵ سال داشت ایجنت اش به مادر او ۲ پیشنهاد داد: حضور در یک آیتم تبلیغاتی برای یک پمپ بنزین یا نقشی کوتاه در یک فیلم سینمایی بزرگ.
اگرچه آن پیام بازرگانی گزینه ی بهتری به نظر می رسید ـ دستمزد مناسب برای چند ساعت کار نسبتاً بی دردسر ـ اما مادر تامپسون گزینه دوم را انتخاب کرد.
تنها چیزی که تامپسون به خوبی به یاد دارد این است که ادا کردن دیالوگ با لهجه ایرلندی برایش دشوار بوده. او می گوید: «یادم می آید سعی می کردم لحن جمله ای را که مربی لهجه یادم می داد تقلید کنم.»
او می گوید با پرفروش شدن فیلم در زمان اکران، ۳۰ هزار دلار نصیبش شده که مادرش آن را در حسابی بانکی گذاشته و برای تحصیلش از آن استفاده کرده است.
او می گوید در این سال ها به خاطر فروش وی اچ اس، دی وی دی و بلوری فیلم در سال های ۹۸، ۹۹ و ۲۰۰۵ و نیز اکران های مجدد همچنان چک هایی را به عنوان دستمزد دریافت کرده و به طور میانگین هر سال ۲۰۰ تا ۳۰۰ دلار دریافت می کند.
تامپسون می گوید امیدوار است که همچنان «تایتانیک» در سینماها اکران شود و نسخه های دیجیتال آن فروش خوبی داشته باشند چرا که این یعنی او هر سال پول بیشتری دریافت خواهد کرد. او می گوید: «بیش از ۲ دهه از اکران این فیلم می گذرد و همچنان پول نصیب بازیگرانش می کند. این عجیب و در عین حال فوق العاده است.»
عجیب و خارق العاده قراردادهایی هست که با کارکنانشون می بندند حالا چه توی صنعت سینما و چه صنایع دیگه. کارمندهای شرکتی شون هم همینه اکثرا بهشون بخشی از سهام شرکت رو در طول خذمتشون میدن. کلا سعی می کنند هرکسی به نسبت زحمتی که می کشه از سود برخوردار بشه حتی یک بچه ۵ ساله نه مثل اینجا که اگر به جایی وصل نباشی طوری باهات قرارداد می بندن که آخرش ببینی ضرر هم کردی در حالیکه مدیرت با سود شرکت عشق و حال می کنه. همینه که اونجا کارکنان با جون و دل کار می کنند.
عجیب و خارق العاده قراردادهایی هست که با کارکنانشون می بندند حالا چه توی صنعت سینما و چه صنایع دیگه. کارمندهای شرکتی شون هم همینه اکثرا بهشون بخشی از سهام شرکت رو در طول خذمتشون میدن. کلا سعی می کنند هرکسی به نسبت زحمتی که می کشه از سود برخوردار بشه حتی یک بچه ۵ ساله نه مثل اینجا که اگر به جایی وصل نباشی طوری باهات قرارداد می بندن که آخرش ببینی ضرر هم کردی در حالیکه مدیرت با سود شرکت عشق و حال می کنه. همینه که اونجا کارکنان با جون و دل کار می کنند.
فرق جهان اول و جهان سومتو اینا هم هست دیگه
اینجا کارمند و کارگر و… از زیر کار در میره
دلیلش همینه که گفتی
ما هم بعد از نمایش موفق آمیز فیلم، کارگردان را میفرستیم اوین