سرکلاژ دهانه رحم به انواع روش هایی اطلاق می شود که از بخیه یا نوار مصنوعی برای تقویت دهانه رحم در دوران بارداری در زنانی که دهانه رحم کوتاه دارند استفاده می شود. دهانه رحم قسمت پایینی رحم است که به سمت واژن باز می شود.
سرکلاژ دهانه رحم را می توان از طریق واژن (سرکلاژ دهانه رحم ترانس واژینال) و یا روشی که کمتر رایج است، از طریق شکم (سرکلاژ دهانه رحم ترانس واژینال) انجام داد.
اگر دهانه رحم شما در معرض خطر باز شدن قبل از آماده شدن نوزاد برای تولد باشد یا در برخی موارد، اگر دهانه رحم شما خیلی زود باز شود، ممکن است پزشک متخصص زنان، ماما یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی سرکلاژ دهانه رحم را توصیه کند. با این حال، سرکلاژ دهانه رحم برای همه مناسب نیست. این عمل می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند و همیشه مفید نیست. برخی از زنانی که برای دهانه رحم کوتاه سرکلاژ گذاشته اند ممکن است زایمان زودرس را تجربه کنند. خطرات سرکلاژ دهانه رحم و اینکه آیا این روش ممکن است برای شما و کودکتان مفید باشد را در این مطلب روزیاتو بخوانید.
چرا سرکلاژ دهانه رحم باید انجام شود؟
قبل از بارداری، دهانه رحم بسته، طولانی و سفت است. در دوران بارداری، دهانه رحم به تدریج نرم می شود، طول آن کاهش می یابد (افس) و باز می شود (گشاد می شود) تا برای تولد آماده شود. با این حال، اگر دهانه رحم ضعیف یا کوتاهی دارید، ممکن است دهانه رحم شما خیلی زود باز شود. در نتیجه، ممکن است از دست دادن بارداری یا زایمان زودرس را تجربه کنید.
اگر موارد زیر را دارید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است سرکلاژ دهانه رحم را در دوران بارداری برای جلوگیری از زایمان زودرس توصیه کند:
سابقه سقط یا از دست دادن بارداری در سه ماهه دوم مربوط به اتساع بدون درد دهانه رحم بدون زایمان یا جدا شدن جفت (سرکلاژ دهانه رحم نشان داده شده با سابقه)
سرکلاژ قبلی به دلیل اتساع بدون درد دهانه رحم در سه ماهه دوم
اتساع بدون درد دهانه رحم در سه ماهه دوم تشخیص داده شده است
طول دهانه رحم کوتاه (کمتر از ۲۵ میلی متر) قبل از هفته ۲۴ بارداری، در بارداری تک قلو
سرکلاژ دهانه رحم برای همه افراد در معرض خطر زایمان زودرس مناسب نیست. اگر موارد زیر را دارید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است سرکلاژ دهانه رحم را توصیه نکند:
خونریزی واژینال فعال
زایمان زودرس فعال
عفونت داخل رحمی
پارگی زودرس غشاها – زمانی که غشای پر از مایعی که در دوران بارداری کودک را احاطه کرده و تحت پوشش قرار می دهد (کیسه آمنیوتیک) قبل از هفته ۳۷ بارداری نشت کرده یا پاره می شود.
بارداری دوقلو یا بالاتر
ناهنجاری جنینی ناسازگار با زندگی
افتادگی غشاهای جنین – وضعیتی که در آن کیسه آمنیوتیک از دهانه رحم بیرون زده است.
خطرات سرکلاژ دهانه رحم
خطرات مرتبط با سرکلاژ دهانه رحم عبارت‌اند از:
التهاب غشای جنین در اثر عفونت باکتریایی
خونریزی واژینال
پارگی در دهانه رحم (پارگی دهانه رحم)
پارگی زودرس پرده ها – زمانی که غشای پر از مایعی که در دوران بارداری کودک را احاطه کرده و از آن محافظت می کند (کیسه آمنیوتیک) قبل از هفته ۳۷ بارداری نشت کرده یا می شکند.
جابه‌جایی بخیه
پس از دریافت سرکلاژ دهانه رحم، در صورت نشت مایع از واژن، که نشانه پارگی زودرس غشاها است، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. در صورت داشتن پارگی زودرس پرده ها یا علائمی که حاکی از عفونت رحمی است، پزشک شما برداشتن سرکلاژ دهانه رحم را به موقع توصیه می کند.
چطور برای سرکلاژ دهانه رحم آماده شوید؟
قبل از سرکلاژ دهانه رحم، پزشک شما یک سونوگرافی انجام می دهد تا علائم حیاتی کودک شما را بررسی کند و نقایص اصلی مادرزادی را رد کند. پزشک شما ممکن است سوابی از ترشحات دهانه رحم شما بگیرد یا آمنیوسنتز برای بررسی عفونت انجام دهد؛ روشی که در آن نمونه‌ای از مایع آمنیوتیک از رحم برداشته می‌شود. اگر عفونت دارید، سرکلاژ انجام نمی شود.
در حالت ایده آل، سرکلاژ دهانه رحم با تاریخچه بین هفته های ۱۲ تا ۱۴ بارداری انجام می شود. با این حال، اگر معاینه لگن یا سونوگرافی نشان دهد که دهانه رحم شما شروع به باز شدن کرده است، سرکلاژ دهانه رحم را می توان تا هفته ۲۳ بارداری انجام داد. سرکلاژ دهانه رحم معمولاً بعد از هفته ۲۴ بارداری به دلیل خطر پارگی کیسه آمنیوتیک و شروع زایمان زودرس اجتناب می شود.
آنچه می توانید از سرکلاژ دهانه رحم انتظار داشته باشید
سرکلاژ دهانه رحم معمولاً به عنوان یک روش سرپایی در بیمارستان یا مرکز جراحی تحت بیهوشی موضعی یا عمومی انجام می شود. بیشتر عمل های سرکلاژ از طریق واژن انجام می شود.
اگر سرکلاژ ترانس واژینال ناموفق یا از نظر تشریحی به دلیل دهانه رحم بسیار کوتاه، پارگی یا زخمی دشوار باشد، ممکن است از طریق شکم انجام شود.
در طول عمل
در طول سرکلاژ ترانس واژینال، پزشک یک اسپکولوم را در واژن شما قرار می دهد و دهانه رحم شما را با فورسپس حلقه ای می گیرد. او ممکن است از سونوگرافی برای راهنمایی استفاده کند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما احتمالا از عمل مک دونالد یا عملیات شیرودکار استفاده خواهد کرد. داده ها نشان می دهد که تفاوت معنی داری در نتایج بین دو روش وجود ندارد.
در طول عمل مک دونالد، پزشک از یک سوزن برای قرار دادن بخیه در اطراف دهانه رحم استفاده می کند. سپس انتهای بخیه ها را گره می زند تا دهانه رحم شما ببندد.
در حین عمل شیرودکار، پزشک از فورسپس حلقه ای استفاده می کند تا دهانه رحم شما را به سمت خود بکشد در حالی که دیواره های جانبی واژن شما را عقب می کشد. سپس، او برش های کوچکی در دهانه رحم شما در جایی که به بافت واژن شما می رسد ایجاد می کند. سپس، او یک سوزن را با نوار از برش ها عبور می دهد و دهانه رحم شما را می بندد. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است از بخیه‌ها برای تغییر موقعیت بافت واژن تحت تأثیر برش‌ها استفاده کند.
در طول سرکلاژ از طریق شکم، پزشک یک برش شکمی ایجاد می کند. او ممکن است رحم شما را بالا ببرد تا دسترسی بهتری به دهانه رحم شما داشته باشد. در مرحله بعد، پزشک شما از یک سوزن برای قرار دادن نوار در اطراف مسیر باریکی که قسمت پایین رحم شما را به دهانه رحم شما متصل می کند استفاده می کند و دهانه رحم شما را می بندد. سپس رحم شما را در جای خود قرار می دهد و برش را می بندد. این روش می تواند به روش لاپاراسکوپی نیز انجام شود.
بعد از عمل
پس از سرکلاژ دهانه رحم، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما یک سونوگرافی برای بررسی وضعیت سلامت کودک شما انجام می دهد.
ممکن است برای چند روز لکه بینی، گرفتگی عضلات و ادرار دردناک را تجربه کنید. استامینوفن (تیلنول، و مسکن های دیگر) برای درد یا ناراحتی توصیه می شود. اگر پزشک شما از بخیه‌ها برای تغییر موقعیت بافت واژن تحت تأثیر برش‌های دهانه رحم استفاده کرده ، ممکن است در عرض دو تا سه هفته با حل شدن بخیه‌ها متوجه عبور مواد شوید.
اگر سابقه سرکلاژ داشتید، احتمالاً می‌توانید پس از بهبودی ناشی از بیهوشی به خانه بروید. به عنوان یک اقدام احتیاطی، پزشک ممکن است بسته به دلیل سرکلاژ، اجتناب از رابطه جنسی را برای چند هفته یا بیشتر توصیه کند.
اگر به این دلیل سرکلاژ داشتید که دهانه رحم شما قبلاً شروع به باز شدن کرده یا سونوگرافی نشان داد که دهانه رحم شما کوتاه است، ممکن است لازم باشد برای بررسی در بیمارستان بمانید. به عنوان یک اقدام احتیاطی، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما محدود کردن فعالیت بدنی و رابطه جنسی را تا زمان زایمان توصیه کند.
ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما همچنان شما را از نزدیک برای علائم یا نشانه‌های زایمان زودرس تحت نظر خواهد داشت.
برداشتن سرکلاژ
سرکلاژ دهانه رحم ترانس واژینال معمولاً در حدود هفته ۳۷ بارداری – یا در شروع زایمان زودرس – برداشته می شود.
سرکلاژ مک دونالد را معمولاً می توان بدون بیهوشی در مطب ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برداشت، در حالی که سرکلاژ شیرودکار ممکن است نیاز به برداشتن در بیمارستان یا مرکز جراحی داشته باشد. پس از برداشتن سرکلاژ ترانس واژینال، معمولاً می توانید فعالیت های معمول خود را در حالی که منتظر شروع طبیعی زایمان هستید، از سر بگیرید.
اگر انتظار دارید سزارین شوید و قصد دارید در آینده بچه دار شوید، ممکن است در طول بارداری و پس از تولد نوزاد، سرکلاژ شیرودکار را در محل خود بگذارید. با این حال، این امکان وجود دارد که سرکلاژ بر باروری آینده شما تأثیر بگذارد. در مورد گزینه های خود با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید.
اگر سرکلاژ از طریق شکم داشتید، برای برداشتن سرکلاژ باید یک برش شکمی دیگر انجام دهید. در نتیجه، معمولاً سزارین توصیه می شود. نوزاد شما از طریق یک برش در بالای سرکلاژ به دنیا می آید. در طول سزارین، می توانید انتخاب کنید که سرکلاژ برداشته شود یا آن را برای بارداری های بعدی در جای خود بگذارید.
نتایج سرکلاژ دهانه رحم
اثربخشی سرکلاژ دهانه رحم موضوع مورد بحث است. تحقیقات نشان می دهد که سرکلاژ خطر زایمان زودرس را در زنان مبتلا به نارسایی ثابت‌شده دهانه رحم کاهش می دهد. با این حال، زمان سرکلاژ دهانه رحم نیز می تواند بر نتیجه تأثیر بگذارد. سرکلاژ اورژانسی دهانه رحم که در حضور تغییرات پیشرفته دهانه رحم و افتادگی غشاها انجام می شود نتیجه ضعیف تری دارد.
بدون نظر