اغلب ما با این انتظار به تماشای فیلم های تاریخی می نشینیم که چیزی درباره ی زندگی در گذشته به ما یاد دهند. اما این فیلم ها ممکن است دقیقاً برعکس عمل کنند. اغلب فیلم ها و سریال ها برای ایجاد جذابیت، درباره ی گذشته اغراق می کنند.
در ادامه از برخی باورهای غلطی خواهیم گفت که به واسطه ی فیلم های سینمایی شکل گرفته اند.
۱- زن ها موهایشان را باز می گذاشتند
احتمالاً فیلم هایی مربوط به دوران ویکتوریا یا قرون وسطی دیده اید که در آن ها زن ها موهای بلند و باز داشتند اما در واقعیت اینگونه نبود. در حقیقت، زن ها موهای خود را یا می پوشاندند یا می بافتند و با سنجاق جمع می کردند چون در آن زمان به نمایش گذاشتن موها را بی حیایی و اغواگری و یک گناه می دانستند.
این مسأله به ویژه در مورد زنان متأهل صدق می کرد. زنان مجرد و دختران می توانستند موهای خود را کامل جمع نکنند، اما حتی تا دوره ویکتوریا هم این کار را شرم آور می دانستند.
۲- دایناسورها پَر نداشتند
در دهه ی ۱۹۹۰ فسیل هایی از دایناسورها در چین کشف شد که نشان داد این موجودات در حقیقت پَر داشتند. به عقیده ی داشمندان این پَرها در ابتدا صرفاً جنبه ی زیبایی داشتند تا اینکه بعدها با به وجود آمدن توانایی پرواز برای این کار مورد استفاده قرار گرفتند. پرنده های نر امروزی را به خاطر آورید که از پَرهای رنگارنگ خود برای جلب توجه پرندگان ماده استفاده می کنند.
به اعتقاد دانشمندان، دایناسورها از ۱۸۰ میلیون سال قبل از پَر برخوردار شدند، که مدت زمان زیادی پس از پدیدار شدن این موجودات بر روی کره زمین بوده است.
۳- نبردها بسیار حماسی بودند
همه ی ما فیلمی دیده ایم که در آن رهبر جنگجویان پیش از شروع نبرد برای آن ها به سخنرانی می پردازد، اما در واقع اینگونه نبود. در چنین موقعیتی با حضور ده ها هزار مرد چطور ممکن بود صدای او به گوش کسی رسد؟
سخنرانی های جنگی برای لشکرهایی با جمعیت کمتر انجام می شدند، اما وقتی جمعیت بیشتر بود ژنرال ها به صورت دسته دسته با سربازان خود صحبت می کردند یا با ارسال پیام این کار را انجام می دادند. اما به این شکل حماسی که در فیلم ها می بینیم نبود.
۴- زره جنگجویان مقاوم نبود
گاهی در فیلم ها می بینیم که زره های جنگی به قدری نفوذپذیر بودند که این سؤال برایمان مطرح می شود که اصلاً چرا زحمت به تن کردن این زره ها را به خود می دادند. با این حال، اینگونه نبود و زره های فلزی در حقیقت بسیار مقاوم بودند و به خوبی جلوی ضربات وارده را می گرفتند.
برخلاف چیزی که در برخی فیلم ها دیده ایم، جنگجوها می توانستند با این زره ها به راحتی حرکت کنند. زره های زنجیری هم به خوبی جلوی ضربات شمشیر را می گرفتند اما در برابر تیر و نیزه چندان کارساز نبودند.
۵- در دوران قرون وسطی وضعیت بهداشت بسیار بد بود
احتمالاً فیلمی مربوط به دوران قرون وسطی دیده اید که در آن یک فرد عامی سر تا پا چرک و سیاهی بوده است. درست است که وضعیت بهداشت در آن زمان اصلاً به خوبی حالا نبود، اما فیلم های هالیوودی هم آن را بسیار بدتر از واقعیت امر به تصویر می کشند.
در آن زمان یک نگرانی ویژه مسأله ی شپش و کک بود، به همین دلیل مردم را به استحمام تشویق می کردند. از صابون و محلول ها برای شستشوی موها استفاده می شد. مردم همچنین از شاخه های نازک و پارچه های پشمی برای تمیز کردن دندان های خود استفاده می کردند. در حقیقت ممکن است داشتن یک ظاهر فقیر و کثیف تاکتیکی بود که برخی افراد فقیرتر، از آن برای فرار از پرداخت خراج استفاده می کردند.
۶- جنگجویان اسپارتی زره به تن نمی کردند
به لطف فیلم هایی همچون ۳۰۰ این تصور به وجود آمده که جنگجویان اسپارتی شنل و لُنگ به تن می کردند. شاید آن ها در نهایت زره هایشان را کنار گذاشتند اما به طور قطع در ابتدا اینگونه نبود.
جنگجویان اسپارتی یک زره نیم تنه می پوشیدند که بالاتنه ی آن ها را می پوشاند. آن ها برای پوشاندن پاهای خود هم از زره ساق استفاده می کردند و کلاه‌خود هم داشتند.
۷- پوکاهونتس وقتی با استعمارگرها آشنا شد زنی بزرگسال بود
به لطف انیمیشن پوکاهونتس دیزنی، تصور می کنیم شخصیت اصلی این قصه زنی بالغ بود. اما پوکاهونتس وقتی اولین بار استعمارگرها و جان اسمیت آشنا شد بین ۱۰ تا ۱۲ سال داشت. حتی بر سر اینکه آیا او بود که جان اسمیت را نجات داد هم بحث هست.
۸- مردان اسکاتلندی لباس دامن دار به تن می کردند
اگر فیلم «شجاع دل» (Braveheart) را دیده باشید تصور می کنید که مردان اسکاتلندی لباس دامن داری به نام کلیت به تن می کردند. اما ۳۰۰ سال هم از ورود کیلت به پوشش مردان اسکاتلندی نمی گذرد.
فیلم «شجاع دل» مملوء از اشتباهات تاریخی است. مثل نبرد پل استرلینگ که جزء اساسی آن یعنی خود پل در آن اصلاً وجود نداشت.
بدون نظر